15 О заман Меним акъылыма сизге ве бутюн махлюкъларгъа берген васиетим келир, ве эр бир джанны ёкъ эткен сув ташкъыны бир даа текрарланмаз.
Бойлеликнен, буны билинъиз: Алланъ олгъан РАББИ – керчек Алладыр. О – ишанчлы Алла. Эгер адам Алланы севсе ве эмирлерини тутса, Алла Озь васиетини онынъ бинъинджи несилине къадар къорчалар ве садыкъ къалыр.
Амма Мен яшлыкъ куньлеринъде санъа берген васиетимни акъылыма кетиреджегим, васиетиме эр вакъыт ишанчлы оладжагъым.
ве бойле деди: – Я РАББИ, Исраильнинъ Алласы! Юкъарыда коклерде ве ашагъыда ерде Сен киби Алла ёкътыр! Сен Сенинъ огюнъде темиз юрекнен юрген къулларынъ ичюн васиетинъни ве буюк севгинъни сакълайсынъ!
Бу эки ташны эфоднынъ къушачыкъларына къой: бу ташлар Исраиль огъулларына хатырлатма олсун. Бу адларны, хатырлатма олсун деп, Харун РАББИнинъ огюнде эки омузындаки къушачыкъларда ташыр.
Оны ёллагъанда, Алла баба-деделеримизге мерамет этти, Озюнинъ мукъаддес васиетини,
Адынъ ичюн бизге хор бакъма, шуретли тахтынъны ашалама! Хатырла! Бизге берильген васиетинъни четке ташлама!
Шимди исе, Алламыз, улу, кучьлю ве къоркъунчлы, васиетинъни сакълагъан ве бизни чокъ севген Алла! Биз, падишаларымыз, мырзаларымыз, руханийлеримиз, пейгъамберлеримиз, баба-деделеримиз – Ашшур падишаларнынъ кунюнден башлап шимдики замангъадже азап чектилер. Бу азаплар Сенинъ козюнъде аз корюнмесин!
Къурбанларнынъ мис къокъуларыны алып, РАББИ Озю-Озюне: – Энди адамлар ичюн ер юзюни къаргъамайджагъым. Оларнынъ фикирлери яшлыкътан ярамайлыкъкъа ынтылгъанына бакъмадан, Мен ер юзюнде яшагъанларнынъ эписини бир даа къырмайджагъым, – деди.
Васиетим будыр: энди ташкъын сувларындан дюньядаки эписи тири джан къырылмайджакъ, ер юзюни бошаткъан сув ташкъыны бир даа олмайджакъ, – деди.
Кокте булутларны топлагъанымда, булутлар арасында кок къушагъы пейда олур.