7 Нух, огъуллары, къадыны, келинлеринен берабер сув ташкъынындан сакъланмакъ ичюн сандыкъкъа кирдилер.
Нух сандыкъкъа кирмегендже, адамлар ашап-иче, эвлене, акъайгъа чыкъа эдилер. Сонъ сув ташкъыны келип, эписини гъайып этти.
Алла къадимий дюньяны да аджымады, лякин имансызларнынъ дюньясы устюне сув ташкъыныны кетиргенде, тек Нухнынъ секиз адамлы къорантасыны къуртарды. Оларнынъ секизинджиси – Нух, инсафлыкъ ёлунынъ бильдириджиси эди.
Сув ташкъыны кельмезден эвель олгъан куньлерде, Нух сандыкъкъа кирмегендже, адамлар ашап-иче, эвлене ве акъайгъа чыкъа эдилер.
РАББИ Нухкъа: – Бутюн къорантанъны алып, сандыкъкъа кир. Озь несилинъде тек сен инсафлы олгъанынъны корьдим.
Лякин санъа Меним васиетим оладжакъ. Сандыкъкъа огъулларынъ, къадынынъ ве келинлеринънен берабер кир,
Бир заманда, Нух сандыкъны къураяткъан куньлерде, Алла сабырнен беклеген вакъытта, олар боюн эгмегенлер. О сандыкъта аз адам, яни секиз джан сувдан къуртулгъанлар.
Нух даа корюнмеген, амма келеджек шейлер акъкъында хабер алгъанда, озь эв адамларыны къуртармакъ ичюн, Алладан къоркъып, иман ярдымынен буюк бир сандыкъ ясады. О, иман ярдымынен дюньяны укюм этти, озю исе иманы ичюн инсафлы деп сайылды.
Алла берген сёз ве ант денъишмез, чюнки Алла ялан айтып оламаз. Бу сёз ве ант бизни, яни Аллада сакъланув тапкъанларны ве оладжакъ шейлерге умют эткенлерни, юреклендирелер.
Зекялы адам келеяткъан беляны коре ве сакълана, саде исе, огге атылып, зарарлана.