18 РАББИм, Сенинъ къуртарувынъа умют этем!
Мен исе РАББИден ярдым беклейджегим, Къуртарыджым Аллама умют этеджегим, Аллам да мени эшитеджек.
О куню бойле дейджеклер: – Мына, бу – бизим Алламыз! Онъа ишандыкъ, ве О бизни къуртарды! Бу – РАББИдир! Биз Онъа ишандыкъ! О бизни къуртарды! Къуванып, шенъленейик!
ве Онынъ олюлерден тирильген Огълунынъ коклерден келеджегини, Алланынъ келеяткъан гъазабындан бизни къуртаргъан Исаны беклемеге башладынъыз.
Козьлерим эписи халкълар огюнде азырландырылгъан къуртарувынъны корьди.
О вакъыт Ерусалимде Симеон деген бир адам бар эди. О, инсафлы ве диндар адам олып, Исраиль ичюн теселли беклей. Онда Мукъаддес Рух бар эди.
Мелек онъа: – Къоркъма, Мерьем! Сен Алланынъ хайырыны таптынъ!
Мерьем огъул догъаджакъ, ве сен Онынъ Адыны Иса къояджакъсынъ. О, Озь халкъыны гуналарындан къуртараджакъ, – деди.
РАББИге ишангъанларгъа, Оны къыдыргъан джангъа О, яхшылыкънен бакъа.
Мусибет кунюнде Сени чагъыраджагъым, ве Сен манъа джевап береджексинъ.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
Биз Рухнынъ ярдымынен ве иманнен акъланаджагъымызны умют этип беклеймиз.
Эгер даа корьмеген шейни корьмеге умют этсек, оны сабырнен беклермиз.
Эр яратылгъан шей Алла Озь огъулларыны ачыкъ косьтереджегини умютнен беклей.
еудийлернинъ Ариматея шеэринде яшап, Алланынъ Падишалыгъыны умютнен беклей эди. О, Шуранынъ къарарындан ве ишинден разы олмай эди.
Шуранынъ итибарлы азасы, Алла Падишалыгъыны беклеген ариматеялы Юсуф, бутюн джесюрлигини топлап, Пилатнынъ огюне барды ве Исанынъ джеседини сорады.
Шимди эфендимнен Ашшур падишасынен анълашсанъ ве мен санъа эки бинъ ат берсем, оларнынъ устюне атлылар тапып олурсынъмы?
Я РАББИ! Бизни аджы! Санъа ишанамыз! Бизге эр саба-танъда такъат бер, бизни сыкъынты заманда къуртар!
Якъупнынъ эвинден юзюни сакълагъан РАББИни беклейджегим, Онъа ишанаджагъым.
эгер РАББИ бизнен олмаса эди, адамлар бизге къаршы чыкъкъанда,
Омрюм боюнджа Санъа шукюр этеджегим, къолларымны Сенинъ Адынънен юкъарыгъа котереджегим.
Давутнынъ зебуры. Давут Ехуда сахрасында олгъан вакъытта язылгъан йыр.
Онынъ ичюн РАББИ сизлерге мерамет эйлемеге истеп, беклей, турып, сизлерни аджыйджакъ. РАББИ – адалетли суд эткен Алладыр, Онъа ишангъан эр кес бахтлыдыр.
Дан ёлда яткъан йылан олур, атлы аттан йыкъылып кетсин деп, атнынъ аягъыны чакъкъан, ёл четиндеки зеэрли йылан оладжакъ.
РАББИ – меним къудретим, меним макътав тюркюмдир, О, манъа къуртулыш берди. О, меним Аллам, Оны макътарым! О, бабамнынъ Алласы, Онынъ Адыны юксельтирим.
Яман адамнынъ башына озь яманлыгъы тюшер, инсафлы адамнынъ исе ольгенде биле сыгъынаджакъ ери бар.
Ялан теразени къолда туткъан алыш-веришчилер алдатмагъа север.
