1 Бу шейлерден бир къач вакъыт кечкен сонъ, Юсуфкъа: – Бабанъ хаста, – деп хабер эттилер. О, эки огълуны Менашше ве Эфраимни алып кетти.
Тата-къардаш Исагъа: «Рабби, Сенинъ севимли достунъ хаста олып ята», – деп хабер ёлладылар.
Юлкъулмаздан эвель къуруп кеткен, дам устюндеки от киби олурлар!
Эфраимнинъ балаларыны учюнджи несильгедже корьди. Менашшенинъ огълу Макирнинъ огъуллары да Юсуфнынъ тизлеринде догъдылар.
Мысыр топрагъында Юсуфнынъ Менашше ве Эфраим огъуллары догъдылар. Оларны онъа Поти-Пера деген Он шеэриндеки баш руханийнинъ Аснат къызы тапты.
Бундан сонъ Эюп 140 йыл даа яшады, огъулларыны ве дёртюнджи несильге къадар торунларыны корьди.
Якъуп исе олеяткъанда, озь таягъына таянып, Аллагъа ибадет этти ве иман этип, Юсуфнынъ эр бир огълуна яхшылыкъ тиледи.
– Огълунъ Юсуф кельди, – дедилер Якъупкъа. Исраиль такъатыны топлап, тёшекке отурды.
Шимди, мен Мысыргъа кельмезден эвель Мысыр топрагъында догъгъан сенинъ эки огълунъ Эфраим ве Менашше, огъулларым Рубен ве Шимеон киби, менимки оладжакълар.
Юсуфнынъ огъулларындан эки къабиле асыл олды – Менашше ве Эфраим. Шунынъ ичюн левийлилерге топракъ пайы берильмеди. Оларгъа тек яшамакъ ичюн шеэрлер, ве айванларны бакъмакъ ичюн эм де башкъа ихтияджлар ичюн отлакълар берильди.
Эль-Яса хаста эди. Шу хасталыкъ сонъра онъа олюм кетирди. Исраиль падишасы Ёаш онъа келип агълады ве: – Бабам, бабам! Исраильнинъ арабасы ве атлылары! – деди.
Эль-Яса ольди ве дефн этильди. Йылындан моавлыларнынъ айдутлар сюрюлери топракъларны басты.