7 Олар онъа: – Не себептен эфендимиз бойле сёзлер айта? Ёкъ, сенинъ къулларынъ ойле шей япмазлар.
Бизлер ичюн дува окъунъыз. Бизим виджданымыз темиз экенине эминмиз, чюнки биз эр шейни намуслыкънен беджермеге арекет этемиз.
Яхшы нам гузель мистен яхшыдыр. Олюм куню де догъгъан куньден яхшыдыр.
Яхшы ад – буюк байлыкътан, урьмет де – кумюш ве алтындан яхшыдыр.
Хазаэл: – Мен, къулунъ, бир копек, бойле буюк шейни насыл япа биледжегим? – деп сорады. Эль-Яса онъа джевап берип: – РАББИ манъа сенинъ Арамнынъ падишасы оладжагъынъны косьтерди, – деди.
Ёав джевап берип: – Ютмагъа да, тар-мар этмеге де истеген шейим ёкъ!
Исраиль о топракъта олгъанда, Рубен бабасынынъ джариеси Билханен ятты, ве бабасы бу акъкъында эшитти. Якъупнынъ он эки огълу бар эди.
Эвнинъ башлыгъы оларнынъ артларына етти ве бу сёзлерни айтты.
Мына, чувалларымызнынъ агъызларында тапылгъан кумюшни биз Ханаан топрагъындан санъа къайтарып кетирдик. Насыл этип де биз эфендинънинъ эвинден кумюш я да алтынны хырсызлап олурмыз?