33 Мен, къулунъ, огъланнынъ ерине эфендиме къуллукъ япып къалырым, огълан исе агъаларынен берабер кетсин.
Иса бизлер ичюн озь джаныны берди, бундан биз севгини бильдик. Биз де агъа-къардашларымыз ичюн джанымызны бермеге борджлумыз.
Бойледже, Иса сакълагъан васиет даа яхшыдыр!
Агъа-къардашларым ве сойдашларым олгъан исраиллилер ичюн мен, эгер мумкюн олса, лянет олмагъа, Месихтен айырылмагъа биле истер эдим.
Ялварам, оларнынъ бу гуналарыны багъышла. Багъышламасанъ, адымны Сенинъ Китабынъдан силип ташла, – деди.
Мен, къулунъ олып, бабамнынъ огюнде огълан ичюн джевап береджегимни бойнума алдым: эгер оны бабама алып бармасам, бабамнынъ алдында омюр-билля гуналы олурым.
Огълан меннен олмаса, мен бабама насыл этип барайым? Бабамнынъ башына тюшкен беляны насыл корейим?
– Яхшы, – деди о. – Айткъанынъыз дайын олсун: кимде тапылса, о манъа къуллукъ этер; сиз исе къабаатсыз олурсыз.
Давут, халкъны ольдюрген мелекни корип, РАББИге: – Мына мен гуна яптым, къанунгъа къаршы чыкътым. Бу къойлар исе, олар не япты? Сен мени ве бабамнынъ союны джезала, – деди.