9 Юсуф олар акъкъында корьген тюшлерини хатырлады ве оларгъа: – Сиз джасуссынъыз, – деди. – Бу мемлекетнинъ зайыф ерлерини бильмек ичюн кельдинъиз.
Харунгъа яптыргъан алтын бузавы ичюн РАББИ халкъны вебанен джезалады.
Ороспу Рахав джасусларны иман ярдымынен муаббетликнен къаршылады ве имансызларнен берабер гъайып олмады.
Шунынъ ичюн олар Исанынъ артындан излеп башладылар. Онынъ алдына, озьлерини инсафлы киби косьтерген изджилерни ёлладылар. Исанынъ айткъан лафларына илишип, оны якъаламакъ ве римли акимнинъ къолуна, онынъ укюмине бермеге истей эдилер.
Джасусларны йиберип, Шаулнынъ акъкъикъаттан кельгенини бильди.
Козеткен адамлар шеэрден чыкъаяткъан бирисини корип, онъа: – Бизге шеэр ичине киришни косьтер, ве биз санъа мерамет этермиз, – дедилер.
Шеэрни ве анда олгъан бутюнини якътылар, ялынъыз кумюш, алтын, демир ве бакъыр савутларны РАББИ Эвининъ хазинесине кирсеттилер.
Нун огълу Ехошуа Шиттимде ерлешкен ордудан топракъны гизлиден бакъып кельмеге эки акъайны ёллап, оларгъа: – Барып, бу топракъны ве Ерихон шеэрини козьден кечиринъиз, – деди. Олар ёлгъа чыкътылар. Рахав адлы ороспунынъ эвине келип, анда геджелемеге къалдылар.
РАББИ Мусагъа бойле деди:
Лякин кичик къардашынъызны манъа кетиринъиз. О заман мен, сиз джасус олмайып, намуслы адам олгъанларынъызны билирим. Агъанъызны сизге къайтарырым ве сизлерге бу ерде алыш-веришнен огърашмагъа разылыкъ берерим», – деди.
Аранъыздан бирини алып ёлланъыз, о, барсын да, къардашынъызны кетирсин. Сиз исе къапалы олурсынъыз. Сонъ айткъанынъызнынъ догърулыгъы ачылыр. Ёкъ десенъиз, фыравуннынъ яшайышынен ант этем, сиз джасуссынъыз.
Лякин аммонлы мырзалары Ханунгъа: – Сен не беллейсинъ, Давут бабанъа урьмет этмек ичюн санъа адам йибердими? Давут озь хызметчилерини шеэрни бакъмагъа, эр ерни айланып чыкъып, сонъра оны тар-мар этмеге йибермедими экен? – дедилер.
Агъалары Юсуфны пахылладылар, амма бабасы онынъ икяесини акъылында къалдырды.