Башланув 42:21 - Мукъаддес Китап

²¹ Олар бири-бирине: – Керчектен де, къардашымызгъа къаршы гуна къазангъандырмыз. О, бизге ялваргъанда, биз онынъ джан азабыны корьдик, амма оны динълемедик. Онынъ ичюн башымызгъа бу беля тюшти, – дедилер.

Башланув 42:21 Referans Kwoze

Хошеа 5:15

Сонъра Мен кетип, ериме къайтаджагъым. Олар озь къабаатларыны танып, Мени къыдырмагъандже, Мен еримде къаладжагъым.

1 Юхан 1:9

Эгер исе: «Гуналарымыз бар», – десек, О, ишанчлы ве адалетли олып, бизим гуналарымызны багъышлар ве бизни эр тюрлю яман ишлеримизден темизлер.

Якъуп 2:13

Мерамет косьтермеген адам мераметсизликнен суд этиледжек. Мерамет исе укюмден устюн келе.

Фаалиет 19:18

Имангъа кельгенлерден чокълары келип, озь япкъанларыны ачыкътан айта башладылар.

Лука 16:28

Меним беш агъа-къардашым бар. Олар да бу азаплы ерге тюшмемек ичюн, оларны барып тенбиелесин», – деген.

Марк 9:48

Джеэннемде оларны кемирген къуртлар ольмейджек ве оларны якъкъан атеш сёнмейджек.

Матта 7:2

Насыл укюм этсенъиз, шойле де укюм этилирсиз. Насыл ольчювнен ольчесенъиз, ана шу ольчювни де алырсыз.

Йирмея 34:17

Онынъ ичюн РАББИ бойле дей: Сизлер къардашларынъызны ве къомшуларынъызны азатлыкъкъа йибермейип, Мени динълемединъиз. Онынъ ичюн Мен де сизге азатлыкъ багъышларым, – дей РАББИ. – Къылыч, ольдюриджи хасталыкъ ве ачлыкъ сизинъ аранъызда азат оладжакълар, бутюн ер юзюндеки падишалыкълар джезанъызны корип, къоркъаджакълар.

Йирмея 2:19

Озь яманлыгъынъ сени джезалар, хиянетлигинъ сени къабаатлар. Биль де, бакъ: РАББИден, сенинъ Алланъдан вазгечкенинъ – фена ве аджджы бир шей, ичинъде Меним огюмде къоркъунъ ёкъ, – дей Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы.

Йирмея 2:17

Буны озюнъ озюнъе этмединъми, аджеба? Сени ёлда юрсеткен РАББИден, сенинъ Алланъдан вазгечмединъми?

Икметли сёзлер 28:17

Адам къаныны тёккен адам ольгендже къачып юреджектир, онъа кимсе ярдым этмесин.

Икметли сёзлер 21:13

Фукъаренинъ къыяметине къулакъ къапаткъан, бир кунь ола озю къыямет къопарыр, лякин онъа кимсе джевап бермез.

3 Падишалар 17:18

Къадын Ильяскъа: – Эй, Алланынъ адамы! Манъа не ичюн кельдинъ? Гуналарымны хатырлатмагъа ве огълумны ольдюрмеге кельдинъми? – деди.

2 Падишалар 12:13

– Мен РАББИге къаршы гуна яптым, – деди Натангъа Давут. Натан исе Давуткъа: – РАББИ гунанъны багъышлады. Сен ольмейджексинъ.

Къадылар 1:7

О заман Адоний-Безек: – Аякъларынынъ ве къолларынынъ баш пармакълары кесик етмиш падиша меним софрам тюбюнде отьмек уфакъларыны топлай эдилер. Мен япкъанымны энди Алла манъа япты, – деди. Сонъ оны Ерусалимге кетирдилер, ве о, анда ольди.

Сайылар 32:23

Лякин айткъанларынъызны япмасанъыз, РАББИге къаршы гуна къазанаджакъсынъыз ве гунанъыз сизинъ башынъызгъа тюшеджек.

Башланув 41:9

Сонъ баш саки фыравунгъа: – Бугунь мен гуналарымны хатырладым, – деди.

Йирмея 4:18

Бунынъ эписини башынъа арекетлеринъ ве япкъанларынъ тюшюрдилер. Яманлыгъынъ аджджы джеза кетирди, юрегинъни урды.

Башланув 45:3

Юсуф агъа-къардашларына: – Мен – Юсуфым, – деди. – Бабам даа сагъмы? Амма агъа-къардашлары шашып, джевап къайтарып оламай эдилер.

Башланув 50:15

Юсуфнынъ агъалары бабаларынынъ ольгенини корип: – Эгер Юсуф бизге къаршы нефретленсе ве, биз онъа япкъан бутюн яманлыкълар ичюн, бизден интикъам алмагъа истесе, не япармыз? – деп тюшюндилер.

Башланув 44:16

– Эфендимизге не айтайыкъ? – деди Ехуда. – Не дейик? Насыл этип акъланайыкъ? Алла къулларынънынъ къабаатыны чыкъарды. Иште, биз эфендимизге къуллукъ япаджакъмыз. Эм биз, эм анавы къолунда къаде тапылгъан сою.