20 Лякин айткъанынъызнынъ догърулыгъыны исбатламакъ ве сизге ольмемек ичюн, кичик къардашынъызны манъа кетиринъиз, – деди. Олар ойле де яптылар.
Лякин сен къулларынъа: «Эгер сизнен кичик къардашынъыз кельмесе, бир даа алдыма кельменъиз», – дединъ.
Эгер йибермесенъ, бармамыз. О адам бизге: «Эгер къардашынъыз сизнен олмаса, козюм огюне кельменъиз», – деди де, – деди.
Лякин кичик къардашынъызны манъа кетиринъиз. О заман мен, сиз джасус олмайып, намуслы адам олгъанларынъызны билирим. Агъанъызны сизге къайтарырым ве сизлерге бу ерде алыш-веришнен огърашмагъа разылыкъ берерим», – деди.
– Биз сизни сынармыз. Фыравуннынъ яшайышынен ант этем, эгер сизинъ кичик къардашынъыз мында кельмесе, сиз мындан чыкъмазсынъыз.
О вакъыт анасы хызметчилерге: – О, сизге не айтса, оны япынъыз, – деди.
Эвнинъ къапусы янында олар Юсуфнынъ башлыгъы алдына барып, онъа:
Олар озь ашлыкъларыны озьлерининъ эшеклери устюне юкледилер ве андан кеттилер.
Алла насыл эмир эткен олса, Нух ойле де япты.
Эгер сиз намуслы адамлар олсанъыз, биринъиз сиз къапалгъан эвде отурсын. Къалгъанлары исе, ачлыкъ чеккен къоранталарына ашлыкъ алып кетсинлер.
О ернинъ акимдары бизге: «Сиз намуслы адамлар олгъанынъызны мен бойле билирим: агъа-къардашларынъыздан бирини менде къалдырынъыз, сиз исе ашлыкъны алып, къоранталарынъыз ачлыкъ чеккенлери ичюн къайтынъыз.
Сонъ сен къулларынъа: «Мен оны корьмек ичюн, оны мында кетиринъиз», – дединъ.
Ехуда онъа: – О адам бизге: «Эгер къардашынъыз сизнен олмаса, козюм огюне корюнменъиз», – деп кесен-кес айтты.