30 Олардан сонъ еди йыл ачлыкъ оладжакъ. Мысыр топрагъында олгъан бол-берекетлик унутылыр. Ачлыкъ топракъны къурутыр.
Ачлыкъ пек кучьлю олгъаны ичюн, бутюн мемлекетте аш битти. Мысыр топрагъынен Ханаан топрагъы ачлыкътан пек къыйнала эдилер.
Юсуф айткъаны дайын, ачлыкънынъ еди йылы башланды. Эписи мемлекетлерде ачлыкъ эди. Бутюн Мысыр мемлекетинде исе захире бар эди.
Ильяс бизге ошагъан бир адам эди. Ягъмур ягъмасын деп, о гъайретнен дува окъуды, ве ер юзюне учь йыл алты ай девамында ягъмур ягъмады.
Ордуда Мусаны пахылладылар, ве Харунны, РАББИнинъ азизини.
Керчектен, сизге айтам: Ильяснынъ девринде, учь бучукъ йыл ягъмур ягъмагъанда ве бутюн ерлерде буюк ачлыкъ олгъанда, Исраильде чокъ тул къадынлар бар эди.
Ер юзюнде озюне багъышлав къыдыргъан Ишанчлы Алланынъ багъышлавыны къыдыраджакъ; ер юзюнде ант эткен Ишанчлы Алланен ант этеджек. Эвельки сыкъынтылар унутыладжакъ, козюмден сакъланаджакълар.
Ичсин де, фукъарелигини унутсын, чеккен азабы да акъылына кельмесин.
Къадыннынъ ольген огълуны тирильткен Эль-Яса апайгъа: – Тур, озюнъ де, бутюн эв халкъынъ да мындан башкъа бир ерге кетинъиз, анда яшап турынъыз. РАББИ ачлыкъ йибермек къарарына кельди, еди йыл девамында бу ерлерде ачлыкъ оладжакъ, – деди.
Куньлернинъ биринде Гилад топрагъындаки Тишбе шеэринден олгъан Ильяс Ахавгъа: – Исраиль Алласы олгъан РАББИнинъ огюнде турып, ант этем: эгер мен буюрмасам, бу йылларда не чыкъ тюшеджек, не де ягъмур ягъаджакъ, – деди.
Гъад, Давуткъа келип: – Озюнъ сайла: мемлекетинъде еди йыл девамында ачлыкъ олсунмы, я сен учь ай девамында артынъдан къувалагъан душманларынъдан къачып юреджексинъми, я да мемлекетинъде учь кунь девамында веба хасталыгъы олсунмы? Энди тюшюнип, джевап бер, оны мени йибергенге айтайым, – деди.
Ачлыкъ бутюн ер юзюнде эди. Юсуф ашлыкъ анбарларыны ачты ве ашлыкъны мысырлыларгъа сатып башлады. Ачлыкъ Мысыр топрагъында эп арта эди.
«Алла манъа эписи гъам-къасеветлеримни ве бабамнынъ бутюн эвини унуттырды», – деп, Юсуф биринджи огълунынъ адыны Менашше къойды.
Олардан сонъ чыкъкъан еди арыкъ ве чиркин сыгъыр да еди йылдыр. Бош ве шаркъий ель къуруткъан еди башакъ – ачлыкънынъ еди йылыдыр.
Семизлери оларнынъ къурсакъларына кирдилер. Амма олар арыкъларнынъ къурсакъларына киргенлери козьге корюнмей эди. Олар, башындаки киби, эп арыкъ эдилер. Сонъ мен уяндым.
Ачлыкъ пек агъыр оладжагъы ичюн, ер юзюнде олгъан эвельки бол-берекетлик сонъундан кельген ачлыкъ ичюн козьге корюнмез.