21 Семизлери оларнынъ къурсакъларына кирдилер. Амма олар арыкъларнынъ къурсакъларына киргенлери козьге корюнмей эди. Олар, башындаки киби, эп арыкъ эдилер. Сонъ мен уяндым.
Сонъра О, манъа: – Инсан огълу! Мен санъа берген бу кягъытны тойгъандже ашап, ашкъазанынъны толдур! – деди. Мен оны ашадым. Ашагъанда, агъзым бал киби татлы олды.
Онъ тарафта ашайлар – ач къалалар, сол тарафта кемирелер – тоймайлар, эр бири озь къолуны ашап битире.
Мен къабаатымны бойнума алдым, гунам ичюн пешман этем.
Олардан сонъ дерьядан башкъа, чиркин корюмли ве арыкъ еди баш сыгъыр чыкъты. Дерьянынъ ялысында анавы биринджи чыкъкъан сыгъырларнынъ янына турдылар.
Арыкъ ве чиркин сыгъырлар биринджи еди семиз сыгъырны ашадылар.
Бир даа тюш корьдим. Иште, бир сапта еди дане толу ве яхшы башакъ котерильди.