16 Юсуф фыравунгъа: – Мен дегиль, фыравуннынъ эйилигине Алла джевапны берер, – деди.
Бизим озюмизде ич бир шейге къабилиетимиз ёкъ, бу шей бизден чыкъмай. Бизим къабилиетимиз – Алладандыр.
Олар онъа: – Биз тюш корьдик, амма оларны тарифлемеге адам ёкъ, – дедилер. Юсуф оларгъа: – Тарифлер Алладан дегильми? Манъа икяе этсенъиз, – деди.
Падиша Даниялгъа: – Сен бу сырны ачып олгъанынъ себебинден, керчектен сизинъ Алланъыз – аллаларнынъ Алласы, падишаларнынъ Раббисидир ве сырларны ачкъан Алладыр! – деди.
Пётр буны корип, халкъкъа деди: – Эй, Исраиль акъайлары! Не ичюн бунъа тааджиплендинъиз? Бизлерге ойле бакъасыз ки, санки биз о адамгъа юрмеге къабилиетини озь къудретимиз я да диндарлыгъымызнен бердик.
РАББИ оларгъа бойле деди: – Сёзлериме къулакъ асынъыз: аранъызда бир пейгъамбер олгъанда, Мен, РАББИ, онъа руяда корюнем, тюшюнде онен лакъырды этем.
Энди не олгъан олсам, Алланынъ эйилигинен олдым. Онынъ манъа косьтерген эйилиги бошуна чыкъмады, чюнки мен эльчилернинъ эписинден чокъ чалыштым. Даа догърусы чалышкъаным озюм дегиль, манъа берильген Алланынъ эйилиги чалышты.
онынъ онъ къолуны тутып, аякъ устюне турсатты. Сакъатнынъ табанларынен балдырлары бирден къавийлештилер.
– Сен ич олмадым, шу кунюнъде барышыкъ ичюн нелер керек олгъаныны бильсе эдинъ! Амма шимди бу шей козьлеринъден сакълангъандыр.
Амма мени къоркъузгъан тюшни корьдим. Тёшегимде олгъан тюшюнджелерим ве корьген руяларым мени къоркъуздылар.
Падиша онъа: – Эгер санъа РАББИ ярдым этмесе, мен насыл ярдым этейим? Арманданмы, юзюм басылгъан ерденми, къайдан алайым? – деди.
– Агъаларынъ сагъ-селяметлерми, айванлар да яхшылармы, барып бакъса. Джевабыны манъа келип айт, – деди онъа бабасы ве оны Хеврон вадийинден ёллады. Юсуф Шекемге кельди.
Фыравун Юсуфкъа: – Тюшюмде, мен дерьянынъ четинде тура эдим.
Юсуф фыравунгъа: – Фыравун тюшлерининъ манасы бирдир, – деди. – Алла не япаджагъыны фыравунгъа эвельден бильдирди.
Мына не себептен мен фыравунгъа: «Алла не япаджагъыны фыравунгъа эвельден косьтерди», – дедим.
Эр гизли шейни бильмеге – Алламыз олгъан РАББИнинъ ишидир, ачыкъ олгъан шейлер исе – бизге ве эвлятларымызгъа берильгендир. Бизлер бу Къануннынъ сёзлерини эбедиен беджермек керекмиз.
О заман о манъа бойле деди: – Бу – РАББИнинъ Зеруббавелге айткъан сёзю: «Къудретнен ве кучьнен дегиль, амма Меним Рухумнен ишинъни беджереджексинъ». Ордуларнынъ РАББИси бойле дей.