34 Якъуп урбаларыны йыртты, къаба токъулгъан басмадан белине къушанма япты ве чокъ куньлер девамында огълу артындан яныкълап агълады.
Рубен къую янына келип, бакъса, Юсуф анда ёкъ эди. Рубен устюндеки урбаларыны йыртты
Давут Ёавгъа ве оларнен олгъан адамларгъа: – Бутюн урбаларынъызны йыртынъыз, къаба токъулгъан кетенден урбалар кийинъиз ве Авнернинъ артындан агъланъыз, – деди. Давут падиша озю табут артындан кетти.
Мен эки шаатыма къудрет береджегим, ве олар чувал безинден тикильген урбада 1 260 кунь пейгъамберлик япаджакълар.
Эльчилер Барнаба ве Павел буны эшитип, урбаларыны йырттылар ве озьлери халкънынъ арасына атылып:
О вакъытта баш руханий озь устюнде урбаларыны йыртып: – Куфюр! Бизлерге башкъа шаатларнынъ неге кереги бар? Мына энди О, Аллагъа куфюр эткенини озьлеринъиз эшиттинъиз.
– Сенинъ алынъ беля, эй, Хоразин! Сенинъ алынъ беля, эй, Бетсайда! Сизлерде олгъан аджайип шейлер Тир ве Сидон шеэрлеринде олгъан олса, олар чокътан чувал токъумасына сарылып, устьлерине куль сепип, тёвбе этер эдилер.
Урбаларынъызны йыртмагъа керекмей, юреклеринъиз исе сызласынлар. Алланъыз РАББИге къайтынъыз, О, мераметли ве шефкъатлыдыр, чокъ сабырлы ве ишанчлыдыр. О, джезасыны ёлламай.
Бу сёзлернинъ эписини эшиткен не падиша, не бутюн хызметчилери къоркъмадылар, урбаларыны йыртмадылар.
Сонъ Хилкиянынъ огълу сарай башлыгъы Эльяким, языджы Шевна ве Асафнынъ огълу Ёах тарихчы урбаларыны йыртып, Хизкиягъа кельдилер, онъа орду башынынъ сёзлерини айтып бердилер.
Эй, къасеветсизлер, къалтыранъыз! Эй, къайгъысызлар, титренъиз! Урбаларынъызны чыкъарынъыз, союнынъыз, белинъизге чувал токъумасыны багъланъыз.
Оны узакътан корип, танып оламадылар. Сонъра олар къычырып, агъладылар, урбаларыны йырттылар ве башларынынъ устюнден кокке топракъ септилер.
О заман Эюп турды, урбасыны йыртты, сачларыны кести де, ерге тюшип, Аллагъа ибадет этти
Шу айнынъ 24-юнджи куню исраиллилер топлашты, ич бир шей ашамады-ичмеди, чувал безинден япылгъан урбалар кийдилер, башларына куль септилер.
Давут козьлерини котерип, элинде къылыч туткъан РАББИнинъ мелегини корьди. Мелек ер ве кок арасында тура ве къынындан чыкъарылгъан къылычыны Ерусалимге узата эди. Давут ве акъсакъаллар, чувал токъумасындан тикильген урбаларны кийип, бетинен ерге йыкъылдылар.
Буларны эшиткен Хизкия устюндеки урбаларыны йыртты, чувал токъумасындан тикильген урбаны кийип, РАББИнинъ Сарайына кетти,
Ахав бу шейлерни эшитип, устюндеки урбаларыны йыртты, къаба урбалар кийди, аштан-сувдан вазгечти. Къаба урбаларыны чыкъармай юкълады ве пек къайгъырып-къасеветленип юрди.
Хызметчилери онъа: – Бизим эшиткенимизге коре, Исраиль сюлялесининъ падишалары мераметли падишалардыр. Сен бизге белимизни къаба токъулгъан къумачнен, башларымызны аркъанларнен сарып, Исраиль падишасынынъ огюнде тиз чёкмеге рухсет бер. Бельки о сенинъ джанынъны сакълар, – дедилер.
О заман Давут ве онен берабер олгъанлар устюндеки урбаларыны йырттылар.
Ехошуа устюндеки урбаларыны йыртты, РАББИнинъ Сандыгъы огюнде йыкъылып, бетини ерге тийгизди ве анда акъшамгъадже ятты. Исраиль акъсакъаллары да ойле яптылар, башларына топракъ септилер.
– Огълум сизнен бармайджакъ, – деди бабасы. – Онынъ агъасы ольди, ве о, бир озю къалды. Эгер сиз чыкъаджакъ ёлда онен бир беля олса, сизинъ ичюн мен, чал къарт, кедерден о бир дюньягъа кетерим.
Агъалар озь урбаларыны йырттылар, эр бири эшегине юкни юклеп, шеэрге къайттылар.
Эль-Яса исе бакъып: – Бабам, бабам! Исральнинъ арабасы ве атлылары! – деп къычырды. Бундан сонъ о, Ильясны башкъа корьмеди ве, озь урбаларына япышып, оларны экиге йыртты.
Падиша Къанун Китабынынъ сёзлерини эшиткенинен, устюндеки урбаларыны йыртты,
Бабасы Эфраим оларнынъ артындан чокъ куньлер агълады. Агъа-къардашлары онъа теселли бермеге кельдилер.
Беденим ичюн чувал урбасы яптым, тоз-топракъкъа кучюмни аттым.
Эр кеснинъ башы тыраш этильген, сакъалы алынгъан, эр кеснинъ къоллары яралангъан, устьлерине чувал урбасы кийильген.
Къызыны корьгенде, Йифтах устюндеки урбаларыны йыртып, бар сесинен къычырды: – Вай, къызым! Не яптынъ сен! Башыма белялар кетирдинъ! Мен РАББИге сёз бердим, сёзюмден вазгечип оламам!