11 Агъалары Юсуфны пахылладылар, амма бабасы онынъ икяесини акъылында къалдырды.
Бабаларымыз Юсуфны пахыллап, оны Мысыргъа саттылар. Лякин онен Алла эди.
Иса оларнен кетти ве Назаретке къайтты. Ана-бабасынынъ сёзюнден бир вакъыт чыкъмады. Анасы исе бир шей унутмайып, оларнынъ эписини юрегинде тута эди.
Мерьем исе эр шейни акъылында тутып, бу акъта тюшюне эди.
Мына, айтылгъан сёзлер мында бите. Тюшюнджелерим мени (Даниялны) пек раатсыз этти. Чырайым бозулды, амма айтылгъан сёзлерни мен юрегимде сакъладым.
Фикирлеринъизге коре, Языда язылгъан сёзлер: «Алла ичимизге къойгъан рух бизни тек озю ичюн истей», – деп бошуна язылгъанмы?
Бир вакъытта бизлер акъылсыз, сёз динълемеген, ёлдан урулгъан адамлар эдик. Чокъ тюрлю яман истек ве зевкъларгъа къул олып, яманлыкънен ве пахыллыкънен яшай эдик, пис олып, бир-биримизни кореджек козюмиз ёкъ эди.
нефрет, ичкиджилик, намуссыз отурышлар ве шунъа ошагъан ишлер. Сизлерни эвельден тенбиелей эдим, кене эвельден айтам: бойле ишлерни япкъанлар Алланынъ Падишалыгъыны мирас этип алмайджакълар.
Лякин о къадар халкъны корьген еудийлер пахыллап, Павелни акъаретлеп, онынъ айткъан сёзлерине къаршы лаф эте башладылар.
О, баш руханийлер Исаны пахыллап теслим эткенлерини анълай эди.
О, олар Исаны пахыллап теслим эткенлерини анълай эди.
Я РАББИ! Сен къолунъны юкъары котердинъ, амма олар корьмейлер. Сен халкъынъны севгенинъни корип, утанаджакълар, атешинъ душманларынъны ашап битиреджек.
Эфраимнинъ пахыллыгъы битеджек, Ехудагъа къаршы дженк эткенлер къырыладжакъ. Эфраим Ехуданы пахылламайджакъ, Ехуда Эфраимни хорламайджакъ.
Сонъ мен корьдим ки, эр бир замет ве эр бир уста ишнинъ янында пахыллыкъ пейда ола. Бу да бошуна ве ель къувалавдыр.
О, бакъыр араба къапуларны парча-парча этти, демир пармакълыкъларны сындырып ташлады.
– РАББИден багъышлангъан адам, хош кельдинъ! Сен не ичюн тышары турасынъ? Мен сенинъ ичюн эв, девелеринъ ичюн ер азырладым.
Бир кунь Юсуфнынъ агъалары бабаларынынъ айванларыны Шекем шеэрининъ дживарларында бакъмагъа кеттилер.
Юсуф олар акъкъында корьген тюшлерини хатырлады ве оларгъа: – Сиз джасуссынъыз, – деди. – Бу мемлекетнинъ зайыф ерлерини бильмек ичюн кельдинъиз.
Шаул пек къасеветленди, бойле сёзлерни бегенмеди ве: – Давуткъа он бинълер бердилер, манъа исе бинълер. Онъа энди тек падишалыкъ етишмей, – деди.