11 Шекем Динанынъ бабасына ве агъа-къардашларына бойле деди: – Козюнъизде мерамет къазанмакъ истейим. Айткъан эр бир шейинъизни берерим.
– Янымда олгъан бир къач адамны сеннен къалдырайым, – деди Исав. – Бунынъ не кереги бар? – деди Якъуп. – Сенинъ манъа мераметинъ пек буюктир!
– Эфендим, эгер урьметинъе малик олгъан олсам, огюмден кечме.
Бизнен берабер яшасанъыз, бу топракъ козюнъизнинъ огюнде ачыкъ олур. Мында сербест яшанъыз, кочип юрюнъиз, топракъкъа саип олунъыз.
Энъ балабан мукяфат ве энъ къыйметли бахшышлар соранъыз – эписи айткъанларынъызны берерим. Ялынъыз бу къызны манъа апай оларакъ беринъиз.
Хаберджилер Якъупкъа къайтып: – Биз сенинъ агъанъ Исавгъа бардыкъ. О, сенинъ къаршынъа келе, онен берабер дёрт юз адам келелер, – дедилер.