12 Сен бойле дединъ: «Керчектен де, Мен санъа яхшылыкъ япарым, сенинъ эвлятларынъны саймагъа чареси олмагъан денъиз къуму дайын чокъ сайылы этерим».
Шу себептен, Алла да берген сёзюни ант этювнен къавийлештирди ве бойле этип, Озь истегининъ денъишмейджегини ве Озю берген сёзюни мытлакъа беджереджегини адамларгъа ачыкътан косьтерди.
эбедий омюрни алмагъа умют бере. Ялан айтмагъан Алла дюньянынъ яраткъанындан эвель бу омюрни бермеге ваде этти,
Эгер ишанчлы олмасакъ, О ишанчлы олып къаладжакъ, чюнки О Озюни инкяр этип оламай.
Кок ве ер из къалдырмайып кечерлер, лякин Меним сёзлерим кечмез.
санъа мытлакъа бол эйиликни берерим, эвлятларынъны кок йылдызлары дайын, денъиз ялысындаки къум дайын, мытлакъа чокъ сайылы этерим. Сенинъ эвлятларынъ душманларыны енъеджеклер ве бойсундыраджакълар.
Исраильнинъ Эбедий Олгъан ялан айтмай ве языкъсынмай, чюнки О, адам дегиль, инсан киби языкъ этмей, – деди.
Алла адам дегиль, О, ялан сёйлемез. Алла инсан огълу дегиль. О, тюшюнджесини денъиштирмез. Айтып да, япмазмы? Сёз берип де, ерине кетирмезми?
Къулларынъ Ибраимни, Исхакъны ве Исраильни акъылынъа кетир. Сен оларгъа: «Эвлятларынъызны коктеки йылдызлар дайын чокъ сайылы этерим. Мен санъа айткъан топракъны эвлятларынъызгъа берерим, ве о топракъ эбедиен оларнынъ олур», – деп Озюнънен емин эткен эдинъ.
Хаберджилер Якъупкъа къайтып: – Биз сенинъ агъанъ Исавгъа бардыкъ. О, сенинъ къаршынъа келе, онен берабер дёрт юз адам келелер, – дедилер.
Шунынъ ичюн бир адамдан, энди пек къартайгъан Ибраимден, коктеки йылдызлар ве денъиз ялысындаки къум киби сайысыз эвлятлар догъды.
Денъиз ялысындаки къум киби чокълашкъан Ехуда ве Исраиль адамлары ашай-иче ве шенълене эди.
Амма исраиллилер, денъиз къуму киби, чокъ оладжакъ. Оларны ич кимсе ольчемез, ич кимсе саймаз. «Сиз Алланынъ халкъы дегильсинъиз», – деген ерде оларгъа: «Сиз Тири Алланынъ огъулларысынъыз», – дейджеклер.