35 О куню Лаван сырлы ве чубар текелерни, эписи бенекли ве чубар эчкилерни, эписи беяз лекели ве эписи къара къозуларны айырып алды ве огъулларына берди,
Бойлеликнен, Алла бабанъызнынъ айванларыны тутып алып, манъа берди.
Бугунь эписи къой-эчкилерни айланып чыкъайым да, олардан эписи бенекли ве чубар айванларны, къозулардан эписи къара сойларыны, улакълардан да эписи чубар ве бенекли сойларыны айырып алырым. Бу меним мукяфатым олур.
– Келиштик, – деди Лаван. – Айткъанынъ дайын олсун.
оларны Якъуптан учь куньлюк ёлгъа ёллады. Якъуп Лаваннынъ къалгъан къой-эчкилерини бакъа эди.
сизлер: «Биз сенинъ къулларынъ, яшлыгъымыздан айванасравджылыкънен огърашамыз, эм биз, эм бабаларымыз», – деп айтынъыз. О заман сизни Гошен топрагъында ерлештирирлер. Эр къой чобаны мысырлылар ичюн арамдыр.