22 Сонъ Алла Рахельни хатырлады, оны эшитти ве къурсагъыны бала-чагъалы этти.
РАББИ Якъупнынъ Леаны корьмеге козю олмагъаныны корьди ве онынъ къурсагъыны бала-чагъалы этти; Рахель исе бала тапып оламай эди.
Алла Нухны, онен берабер сандыкъта олгъан эписи кийик айванларны ве эписи эв айванларыны акъылында тута эди. Алла ельни уфюртти, ве сувлар кери къайтты.
Бизлерге дегиль, я РАББИ, бизлерге дегиль, лякин Сенинъ буюк севгинъ ве вефадарлыгъынъ ичюн Озь Адынъа шурет бер!
Якъуп Рахельге ачувланып, онъа: – Мен санъа бала бермеген Алла дегилим! – деди.
Мейва берген юзюм киби апайынъ эвинъдедир, зейтюн пытакълары киби огъулларынъ софранъ этрафындадыр.
Душманларындан олар зулум чектилер, оларнынъ къолу астында баш эгип юрдилер.
Апайы бала тапып оламагъаны ичюн, Исхакъ РАББИге дува этти. РАББИ Исхакънынъ дувасыны эшитти, ве апайы Рефикъа юклю олды.
Сонъ Леа къыз бала тапты ве онынъ адыны Дина къойды.
Рахельнинъ огъуллары: Юсуф ве Биньямин.