16 Лаваннынъ эки къызы бар эди: буюгининъ ады Леа, кичигининъ исе Рахель эди.
Шеэр къапусы янында олгъан бутюн халкъ ве акъсакъаллар: – Эбет, биз шаатмыз, – дедилер. – Сенинъ эвинъе кирген къадынны РАББИ Рахельге ве Леагъа ошатсын. Бу эки къадын Исраиль эвининъ темелини къойдылар. Эфратада зенгин ол ве Вифлеемде нам къазан.
Анда Ибраим ве онынъ апайы Саре дефн этильгенлер, анда Исхакъ ве апайы Рефикъа дефн этильгенлер, анда мен Леаны да дефн эттим.
Бу – Паддан-Арамда догъгъан, Дина къызынен берабер, Леанынъ Якъупкъа тапкъан огъулларыдыр. Онынъ огъуллары ве къызлары эписи олып отуз учь джандыр.
Леанынъ огъуллары: Якъупнынъ биринджи огълу Рубен, ондан сонъ Шимеон, Левий, Ехуда, Йиссакъар ве Зевулун.
Якъуп, озюнинъ къой-эчки сюрюлери отлангъан тарлагъа Рахель ве Леаны чагъыртты
Леа кене юклю олды ве Якъупкъа алтынджы огълан баланы тапты.
Леанынъ козьлери зайыф эди, Рахель исе эм тюз эндамлы, эм дюльбер эди.
Хызметчи апайларыны балаларынен берабер огге къойды, оларнынъ артындан Леаны балаларынен берабер, Рахельнен Юсуфны энъ арттан къойды.
Сонъ Лаван Якъупкъа бойле деди: – Аджеба, сен меним союм олгъанынъ ичюн, манъа бес-бедава хызмет этеджексинъми? Насыл акъ тёлейим санъа, айт.