15 Сонъ Лаван Якъупкъа бойле деди: – Аджеба, сен меним союм олгъанынъ ичюн, манъа бес-бедава хызмет этеджексинъми? Насыл акъ тёлейим санъа, айт.
О, исе мени алдатып, он кере къадар мукяфатымны денъиштирди. Амма Алла онъа манъа яманлыкъ япмагъа ёл бермеди.
Озюнъе насыл мукяфат истесенъ, санъа берерим.
Лаваннынъ эки къызы бар эди: буюгининъ ады Леа, кичигининъ исе Рахель эди.
Эвинъде олгъан йигирми йылым бойле эдилер. Эки къызынъ ичюн мен санъа он дёрт йыл хызмет эттим, къой-эчкилеринъ ичюн даа алты йыл чалыштым, сен исе мукяфатымны он кере денъиштирдинъ.
Анасынынъ агъалары шу сёзлернинъ эписини Шекем сакинлерине айтып бердилер. Оларнынъ юреклери Авимелекке ынтылды, ве олар: «Эбет, о бизим догъмушымыз», – дедилер.