24 Исхакъ: – Керчектен де, сен меним огълум Исавсынъмы? – деп сорады. – Эбет, мен, – деди Якъуп.
Бири-биринъизге ялан айтманъыз, чюнки сизлер ичинъиздеки эски адамны яман япкъанларынен берабер озюнъизден айырдынъыз
Шунынъ ичюн, яланны четке ташлап, эр биринъиз озь якъындакилеринъизге догърусыны айтынъыз, чюнки биз бири-биримизге бир беденнинъ азалары оламыз.
РАББИ ялан айткъан дудакълардан нефретлене, догърусыны айткъан адамлардан исе разы къала.
Япаджакъ шейлеринъиз будыр: бири-биринъизге догърусыны айтынъыз, шеэр къапулары янында адалетли ве къавгъа-давасыз суд этинъиз,
Бош шейлерни ве яланны менден узакълаштыр, мени не фукъаре, не де зенгин эт, тек керек олгъан ашны бер манъа.
Керчек сёзлернинъ омрю узакъ, ялан лафнынъ исе – къыскъа.
Къабаатынъ агъзынъны бойле ёлгъа къойды, ве сен айнеджилернинъ тилини сайладынъ.
Акиш Давуттан, «Бугунь кимни дарма-дагъын эттинъ?» – деп сорагъанда, Давут онъа: «Ехуданынъ дженюбий тарафыны», – я да: «Ерахмеэллилернинъ дженюбий тарафыны», – я да: «Кенлилернинъ дженюбий тарафыны», – деп джевап бере эди.
Оларнынъ огюнде бетини къыйыштырды, озюни дели киби косьтереджек олып, къапуларда бир шейлер сызды, агъзындан силекейини акъызды.
Давут руханий Ахимелекке: – Падиша манъа бир иш буюрды. «Мен сени не ичюн йибергенимни ве насыл иш буюргъанымны кимсе бильмесин», – деди. Адамларыма мени къайда къаршыламагъа кереклигини анълаттым, – деди.
Падиша онъа: – Санъа не керек? – деп сорады. О: – Мен тул къадыным, акъайым ольди.
Якъупнынъ къоллары агъасы Исавнынъ къоллары киби юньлю олгъанлары ичюн, Исхакъ Якъупны танымайып, багъышлады.
– Манъа ав этинден ашамагъа бер, огълум, – деди Исхакъ. – Сонъ джаным сени багъышлар. Якъуп бабасына ашнен шарапны алып берди, ве о, ашап-ичти.
Къарт исе бойле деди: – Мен де сенинъ киби пейгъамберим. Бир мелек манъа РАББИнинъ эмиринен: «Оны эвинъе къайтар, аш ашасын, сув ичсин», – деди. Лякин о, ялан айтты.