21 – Кельчи яныма, огълум, – деди Исхакъ Якъупкъа. – Мен сени тутып бакъайым, огълум Исав сен экенсинъми-ёкъмы?
Аллагъа якъынлашынъыз, ве О, сизлерге якъынлашыр. Эй, гуналылар, къолларынъызны ювунъыз! Эй, акъылы болюнген адамлар, юреклеринъизни темизленъиз!
ве олар Мени макътайджакълар. Узакътаки ве якъындакилерге тынчлыкъ-аманлыкъ олсун! – дей РАББИ. – Мен оларны яхшы этеджегим!
Барып да, бабам мени тутып бакъса, мен онынъ юзю огюнде яланджы олып, башыма багъышлав дегиль, къаргъыш къазанырым!
Якъуп бабасы Исхакънынъ янына барды. Исхакъ Якъупны тутып бакъты ве: – Сеси Якъупнынъ, къоллары Исавнынъ, – деди.