28 Ав этини бегенип, Исхакъ Исавны севе эди. Рефикъа исе Якъупны севе эди.
– Мен Исав, сенинъ биринджи догъгъан огълунъ, – деди бабасына Якъуп. – Сен манъа насыл айттынъ, мен ойле де яптым. Отурып, ав этинден аша. Сонъ джанынъ мени багъышласын.
О да леззетли ашны азырлады ве бабасына келип: – Тур, бабам, огълунъ кетирген ав этинден аша. Сонъ мени багъышла, – деди.
Мен севген леззетли ашны азырла ве манъа кетир. Сонъ мен ашарым, ве ольмезден эвель джаным сени багъышлар.
– Манъа ав этинден ашамагъа бер, огълум, – деди Исхакъ. – Сонъ джаным сени багъышлар. Якъуп бабасына ашнен шарапны алып берди, ве о, ашап-ичти.
Къой-эчкилер сюрюсине бар да, манъа андан эки яхшы бакъылгъан улакъ кетир. Мен олардан бабанъ севген леззетли ашны азырларым.
Озь алетлеринъни, яйынъны ве окълугъынъны алып, тарлагъа авгъа чыкъ.
Якъуп барып, улакъларны алды ве анасына кетирди. Анасы онынъ бабасы севген леззетли ашны азырлады.