67 Сонъ Исхакъ Рефикъаны анасы Саренинъ чадырына кирсетти ве онъа эвленди. Бойле о, онынъ апайы олды. Исхакъ Рефикъаны севди, ве анасына олгъан яныгъы кечти.
Чокъ вакъыт кечти ве Шуанынъ къызы, Ехуданынъ апайы кечинди. Матем куньлери кечкен сонъ, Ехуда досту адулламлы Хиранен Тимна шеэрине, озюнинъ къойларыны къыркъкъан адамларгъа кетти.
Якъупнынъ эписи огъуллары ве эписи къызлары онынъ гонълюни алмакъ ичюн топландылар, амма Якъуп теселли тапмагъа истемеди: – Эфкярланып, огълум артындан о бир дюньягъа кетерим, – деди. Юсуфнынъ артындан бабасы бойле яныкълап агълай эди.
Буны сизлерге Раббининъ сёзюнен айтамыз: биз, Раббининъ келеджегине къадар тири къалгъан адамлар, ольгенлерден биринджи олмамыз.
Агъа-къардашлар, умюти олмагъан башкъа адамлар киби кедерленменъиз деп, раметлилер акъкъында сизлерге буны бильдирмеге истеймиз:
Сени къолунъдан алып, мени огреткен анамнынъ эвине кетирир эдим. Аджайип шарапнен, озь нарларымнынъ шырасынен сени ичирир эдим.
Якъуп Рахельге севда олды ве Лавангъа: – Сенинъ кичик къызынъ Рахель ичюн санъа еди йыл хызмет этеджегим, – деди.
Исхакъ къыркъ яшында олгъанда, о, Паддан-Арамдан олгъан арамлы Бетуэлнинъ къызы Рефикъагъа эвленди. Рефикъа, арамлы Лаваннынъ къызкъардашы эди.
Ибраим чадыргъа чапып кирди ве Сареге: – Тез-тез учь буюк савут энъ яхшы ун ал да, хамыр басып, пите пишир, – деди.
Хызметчи Исхакъкъа бутюн олгъан шейлерни айтып берди.
Ибраим даа бир кере эвленди, апайынынъ ады Кетура эди.