51 Рефикъа огюнъдедир, ал оны да кет. РАББИ айткъаны киби, о, эфендинънинъ огълуна апай олсун.
Падиша исе: – Церуя огъуллары, меним де, сизинъ де ишимиз олмасын. О сёгюне берсин. Онъа мени лянетлемеге РАББИ буюрды. Онъа: «Буны не ичюн япасынъ?» – демеге кимнинъ акъкъы бар? – деди.
О, лафыны даа битирмезден эвель, омузында гугюм кетирген Рефикъа пейда олды. О, Милкъанынъ огълу Бетуэлнинъ къызы эди. Милкъа Ибраимнинъ къардашы Нахорнынъ апайы эди.
Сонъ Авимелек деди ки: – Бакъ, бутюн ерим сенинъ огюнъде: къайда истесенъ, анда яша.
Лаваннен Бетуэл онъа бойле джевап бердилер: – Бу иш РАББИдендир. Бизим къолумызда не бар?
Буны эшиткен Ибраимнинъ хызметчиси РАББИге ерге къадар бель букти.
Эвленинъиз, огъулларынъыз ве къызларынъыз олсун. Огъулларынъызгъа апай алынъыз, къызларынъызны да акъайгъа беринъиз, оларнынъ да огъуллары ве къызлары олсун. Анда чокълашынъыз, азлашманъыз.