Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Башланув 22:12 - Мукъаддес Китап

12 – Огълангъа къаршы къолунъны котерме, онъа асыл бир шей япма. Энди Мен билем ки, сен Алладан къоркъасынъ. Бирден-бир огълунъны Манъа бермеге аджымадынъ, – деди Мелек.

Gade chapit la Kopi




Башланув 22:12
42 Referans Kwoze  

Амма бириси: «Сенде иман бар, менде исе хайырлы ишлер бар», – демек мумкюн. Манъа хайырлы ишлерсиз иманынъны косьтер, мен исе санъа озь иманымны ишлерим ярдымынен косьтеририм!


Смаил Шаулгъа: – РАББИ ичюн, бутюнлей якъылгъан айванлар ве бахшышлар Оны динълемектен хайырлымы? Динълемек – къурбандан яхшы, эмирге бойсунмакъ – къочкъарнынъ ягъындан яхшыдыр, – деди.


Озь Огълуны аджымагъан, Оны эпимиз ичюн олюмге берген Алла Онен берабер бизге эр шейни бермезми?


Башынъызгъа кельген сынавлар – адий инсаний сынавлардыр. Алла ишанчлыдыр, О, кучюнъизден зияде сынавгъа тюшмеге ёл бермез, амма сынав вакътында агъыр вазиеттен чыкъаргъан ёлны косьтерир.


Мен ичюн эв-баркъ, агъа-къардаш, тата-къызкъардаш, ана-баба, апай-бала ве ер-мулькюни ташлап кеткен эр бир адам булардан юз кере чокъ тападжакъ ве эбедий аятны мирас киби аладжакъ.


Бутюн эшиткенлернинъ нетиджеси бойледир: Алладан къоркъ ве эмирлерини тут. Будыр адамнынъ боюн-борджу.


Чюнки Ибраим Меним айткъанларымны динъледи ве онъа буюргъан эмирлеримни, низамнамелеримни ве къанунларымны беджере эди.


– Озь севимли, бирден-бир огълунъ Исхакъны ал да, Мория топрагъына бар. Анда Мен санъа айтаджакъ байырларнынъ биринде огълунъны къурбан чалып, бутюнлей якъ, – деди Алла.


Алла дюньяны ойле севди ки, Озюнинъ бирден-бир Огълуны берди, Онъа инангъан эр бир адам гъайып олмасын, лякин эбедий омюрни алсын.


Меним аякъларым тегиз ёлда тура; адамлар топлашкъан ерлерде РАББИни алгъышлайым!


Лякин даа гунакяр олгъанымызда, бизим еримизге Месих ольгенинен, Алла бизге Озь севгисини исбатлады.


Эгер керчектен ярдым этмеге истесенъиз, бахшышы къабул этильсин деп, эр бир адам озь бахшышыны къолунда олгъанына коре берсин.


О вакъыт, Еудие, Галилея ве Самариеде иманлылар джемиети ичюн тынчлыкъ девири кельди. Иманлылар Раббиден къоркъып, иманда къавийлешип яшай эди. Мукъаддес Рухнынъ ярдымынен оларнынъ сайысы эп арта эди.


Бильгининъ башы – РАББИден къоркъмакътыр, огютни ве икметни бир шей ерине корьмеген адам – ахмакътыр.


– Къоркъманъыз, – деди Муса халкъкъа. – Алла сизлерге ниетлеринъизни бильмек ичюн, пейда олды. Оны даима урьмет этип къоркъкъанынъызны, Оны акъылынъызда тутып, гуна къазанмагъанынъызны истей.


Сонъ Иса Озь шегиртлерине: – Эгер ким Меним артымдан кетмеге истесе, озюнден вазгечип, озь хачыны котерип, Меним артымдан юрсюн! – деди.


Огъулларыны атеште Баалгъа къурбан этип якъмакъ ичюн, ибадет тёпеликлерини къурдылар. Бойле шейни Мен не буюрдым, не айттым, бунынъ акъкъында тюшюнмедим биле.


ве адамгъа: «РАББИден къоркъмакъ – икметтир, яманлыкътан узакъ олмакъ – анълавдыр», – деди.


Менден эвель олгъан виляет башлыкълары исе халкъкъа юк эдилер, 40 кумюш берги алып, бундан гъайры ашлыкъ ве шарап ала эдилер. Оларнынъ хызметчилери биле халкъкъа башчылыкъ япа эдилер. Амма мен, Алладан къоркъып, бойле япмадым.


– Белледим ки, керчектен де бу ерде Алладан къоркъмайлар ве апайым ичюн мени ольдюрирлер, – деди Ибраим.


Биз исе, сарсылмаз падишалыкънынъ сабылары олып, Аллагъа миннетдар олайыкъ ве Онъа ляйыкъ урьметнен ве къоркъунен ибадет этейик,


Ойле де, сизинъ нурунъыз инсанлар огюнде парылдасын, олар исе яхшы ишлеринъизни корип, Коклердеки Бабанъызны шуретлесинлер.


Амма Адыма сайгъы косьтергенлер ичюн, догърулыкъ кунеши догъаджакъ ве нурларынен шифа кетиреджек. Ве сиз чыкъып, бакъылгъан бузавлар киби, сычрайджакъсынъыз.


Мен оларгъа эбедий васиет береджегим, оларгъа бир даа аркъамны чевирмейджегим, эр вакъыт эйилик япаджагъым, Менден ич айырылмасынлар деп, юреклерине къоркъу сачарым.


Ярамай буны корип гъазапланыр, тишлерини гъыджырдатып озюни ашар, ярамайларнынъ истеги бошуна чыкъар.


РАББИден къоркъып, Онъа хызмет этинъиз, эм де къалтырап, къуванынъыз!


РАББИ инсафлыларнынъ ёлуны биле, ярамайларнынъ ёлу исе гъайып олур.


Алты белядан сени къуртарыр, единджиси де санъа зарар кетирип олмаз.


Ибраим, Алланынъ олюлерни тирильтмеге кучю бар, деп тюшюнди. Шунынъ ичюн о санки Исхакъны олюмден къайтарып алды.


Учюнджи куню Юсуф оларгъа: – Меним айткъанларымны япсанъыз, сагъ къалырсынъыз. Мен Алладан къоркъам.


Сонъ тахттан бир сес чыкъты: – Эй, Алламызнынъ бутюн къуллары, Ондан къоркъкъан буюк ве кичиклер, Оны макътанъыз!


Ибраим бакъып, артында, чалы-чырпы ичинде бойнузларындан сарылып къалгъан къочкъарны корьди. Ибраим барып, къочкъарны алды ве огълу ерине оны къурбан чалып бутюнлей якъты.


онъа бойле деди: – РАББИнинъ сёзлери будыр: Озюмнен ант этем ки, сен бу ишни бойле япкъанынъ ичюн, бирден-бир огълунъны Манъа бермеге аджымагъанынъ ичюн,


Уц топрагъында Эюп адлы бир адам яшай эди. Къусурсыз, догъру адам олып, о, Алладан къоркъа ве яманлыкътан къача эди.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite