12 Лякин Алла Ибраимге бойле деди: – Къул апайынъ ве огълунъ ичюн гъамлы олма. Саре санъа не айтса, оны динъле. Сенинъ эвлятларынъ оларакъ Исхакътан чыкъкъанлар сайыладжакълар.
Алла исе Ибраимге бойле деди: – Санъа огълан баланы апайынъ Саре догъаджакъ. Сен баланынъ адыны Исхакъ деп къояджакъсынъ. Меним онъа этеджек васиетим сенден олгъан эвлятларгъа эбедий васиет оладжакъ.
Бойлеликнен, оларны динъле, лякин сакъындыр, идаре этеджек падишанынъ оларгъа бутюн япаджакъларыны беян эт.
РАББИ Смаилге: – Халкъ санъа не десе де, оларны динъле. Олар сени дегиль де, Меним падишалыгъымны ред эттилер.
Башындан башлап сонъунадже оладжагъыны хабер этем, къадимий заманлардан даа олмагъан шейлер акъкъында айтам: – Ниетлерим оладжакъ, истеген эр шейни япаджагъым.
Лякин Меним васиетимни Исхакъкъа этеджегим. Саре оны санъа келеджек йылы тамам бу вакъытта догъаджакъ.
Амма Язы не айта? «Къул апайны огълунен берабер айдап йибер». Къул апайнынъ огълу азат къадыннынъ огълунен берабер мирасчы олмаз.