22 Шу къабургъадан РАББИ-Тааля къадынны яратты ве адам алдына кетирди.
Алла биринджи Адемни, сонъ Аваны яратты.
Эпинъиз озь акъай-апакъайынъызны урьмет этинъиз ве яткъан тёшегинъизни арамламанъыз, чюнки Алла ороспуларны ве аиле садыкълыгъыны бозгъанларны джезалайджакъ.
Эв ве байлыкъ – ана-бабадан мирастыр, акъыл-ферасетли апай исе – РАББИдендир.
Эм олюм, эм яшайыш тильге бойсуныр, оны севген махсулындан ашар.
РАББИ-Тааля чешит тюрлю айванларны ве къушларны топракътан яратып, адам оларгъа насыл адлар къояджагъыны бакъмакъ ичюн, онынъ алдына кетирди; адам айванларгъа насыл ад берген олса, оларнынъ ады ойле де къалсын.
Не де бахтлыдыр РАББИден къоркъкъан, Онынъ ёлларындан юрген эр бир инсан!