21 – Яхшы, – деди О. – Мен буны сенинъ хатиринъ ичюн япарым, сен айткъан шеэринъни йыкъмам.
Амма РАББИнинъ севгиси эбедийдир, Ондан къоркъкъанларгъа бутюн асырларда даркъала.
Амма мен сюрюнгенде, олар къуванып топланды; манъа уджюм эткенлер, мен бильмейим не ичюн, манъа къаршы топлашты, токътамайып мени къараладылар.
Шунынъ ичюн Онъа эр шейде агъа-къардашларына ошамагъа керек эди. Бойле этип, О, Алланынъ огюнде мераметли ве ишанчлы баш руханий олды ве халкънынъ гуналары ичюн Озюни одеме этти.
Сизге догърусыны айтам: достлугъы ичюн турып бир шей бермесе биле, сенинъ исрарлыгъынъ ичюн эп бир турып, истеген шейинъни берер.
Адалетликни гъалебеге кетирмегендже, къопармаз О чатлакъ къамышны, сёндюрмез тютеп тургъан фитильни.
Бельки бу шеэрде элли инсафлы адам тапылыр. Аджеба Сен бу шеэрни андаки элли инсафлы адамларнынъ хатири ичюн афу этмейип, къырарсынъмы?
Мен сенден буюк халкъ асыл этерим, сени багъышларым, адынъны намлы этерим. Сен озюнъ Алланынъ бахшышы ол!
Эгер яхшылыкъ япсанъ, башынъны котермейсинъми? Яхшылыкъ япмасанъ, босагъанънынъ янына гуна ятмакътадыр. О, сени истей, сен исе онынъ эфендиси ол.
Бу халкъ акъкъында РАББИ бойле дей: – Аякъларыны тутмайып, токътамаздан кезмеге севгенлери ичюн, РАББИ олардан разы дегиль, къабаатларыны акъылында тутар, гуналары ичюн джезалар.
Анавы шеэр исе якъын, мен анда чапып етиштиририм. О, уфакътыр. О, уфакъ олгъаны ичюн, мен анда чапайым да, джанымны къуртарайым.
Лякин анда тез-тез чап. Сен анда кельмегендже, Мен ишлеримни башлап оламайджагъым. Бундан сонъ бу шеэр Цоар деп адландырылды.
Давут Авигаилнинъ кетирген шейлерини алды ве: – Эвинъе аман-эсен къайт. Мына мен лафынъа къулакъ астым ве сенинъ риджанъны беджердим, – деди.
– Менден сорагъанларынъны япарым, – деди РАББИ Мусагъа. – Сенден мемнюним ве сени пек яхшы билем.