16 Лут исе, эп вакъыт созып, ашыкъмай эди. РАББИнинъ Луткъа олгъан мерамети ичюн, акъайлар Лутны, къадыныны ве эки къызыны къолларындан тутып, шеэрден тышары алып чыкътылар.
Бундан анълашыла ки, иманлыларны сынавлардан насыл къуртармагъа, джезагъа суд этильген инсафсызларны исе джеза кунюнедже насыл сакъламагъа Рабби биле.
О, бизни къуртарды. Япкъан инсафлы ишлеримиз ичюн дегиль, Озю мераметли олгъаны ичюн къуртарды, сувнен ювып, янъыдан яратты, Мукъаддес Рух ярдымынен бизге янъы омюр берди.
Аллагъа, Раббимиз Иса Месихнинъ Бабасына, шукюрлер олсун! О – мераметли Баба, эр тюрлю ярдым берген Алладыр.
– Адамны Мени ёллагъан Бабам джельп этмесе, о, Манъа келип оламаз. Манъа кельген адамны исе сонъки куньде тирильтеджем.
Салым топлайыджы исе узакъта турып, козьлерини кокке котермеге биле къоркъып, кокрегине ура-ура: «Алла! Мен гуналым, лякин манъа мераметли ол!» – деген.
«РАББИнинъ буюк севгиси битмеди, Онынъ мерамети гъайып олмады;
Эр тюрлю къасеветлерини Озюне алды, юзюнинъ Мелеги оларны къуртарды, севгиси ве мераметинен оларны сатын алды, къадимий заманларда оларны къолларында алып ташыды.
Вавилон озенлери боюнда отурып, биз Сионны акъылымызгъа кетирип, агълай эдик.
Не де бахтлыдыр къабаатсыз ёлунен, РАББИнинъ Къанунынен юрген адамлар!
Догъруларгъа къаранлыкъта да нур сачылыр, мераметли, шефкъатлы ве адалетли о.
Тюркю. Давутнынъ зебуры.
РАББИге шукюр этсинлер буюк севгиси ичюн, инсан огъулларына косьтерген аджайип ишлери ичюн!
РАББИге шукюр этинъиз! О, хайырлыдыр ве эбедийдир Онынъ севгиси!
Юкъары эвлеринъден дагъларны суварасынъ, ер юзю ишлеринънинъ мейвасына тоя.
Сион акъкъында исе: “Бу адам ве шу адам о ерде догъгъан; Юдже Алла оны пекитир”», – дерлер.
Яхшылыгъыма къаршы яманлыкъ япып, джанымны оксюз къалдыралар.
РАББИге шукюр этинъиз, чюнки О, хайырлыдыр, Онынъ севгиси эбедийдир!
РАББИ-Таалянъыз – мераметли Алладыр. О сизлерни къалдырмайджакъ, сизлерни ер юзюнден сильмейджек, баба-деделеринъизге ант этип, оларгъа берген васиетни унутмайджакъ.
«РАББИ тез ачувланмагъан ве пек мераметлидир. О, къабаатларны ве джинаетлерни багъышлай. Лякин О, джезасыз къалдырмай, бабаларнынъ къабааты ичюн балаларындан ве торунларындан учюнджи ве дёртюнджи несилине къадар сорай».
РАББИ Мусанынъ юзю огюнде кечти ве бойле илян этти: – РАББИ, РАББИ! Аджыгъан, эйилик эткен, тез ачувланмагъан, пек мераметли ве ишанчлы олгъан Алла!
Демек, Алла кимге мерамет эйлемеге истесе, онъа мерамет эте, ве кимнинъ юрегини къатты этмеге истесе, онынъ юрегини таш киби япа.
Шеэрни козеткен огъланлар кетип, Рахавны, онен берабер олгъан ана-бабасыны, агъа-къардашларыны, башкъа сой-сопларыны ве эписи акърабаларыны алып чыкъып, Исраиль ордусындан четте ерлештирдилер.
къанунсыз адамларнынъ бозукъ арекетлеринден азап чеккен инсафлы Лутны исе къуртарды.
Саарь вакъытта Мелеклер Лутны ашыкътырып: – Гунакяр шеэр къырылгъанда, сен де онен берабер гъайып олмамакъ ичюн, тез-тез бу ерден къадынынъны ве эки къызынъны алып кет! – дедилер.
О, бинълердже несиллерге мераметини эйлей, къабаатны, джинаетни, гунаны багъышлай, лякин джезасыз къалдырмай, бабаларнынъ къабааты ичюн балаларындан ве торунларындан учюнджи ве дёртюнджи несилине къадар сорай.
Мысыр топрагъында сен де къул олгъанынъны акъылынъда тут. Алланъ олгъан РАББИ буюк къудретини ве къуветини косьтерип, сени андан алып чыкъты. Онынъ ичюн Алланъ олгъан РАББИ сизге раатлыкъ кунюни тутмагъа эмир этти.
огълунъа бойле джевап къайтар: «Биз Мысыр мемлекетинде фыравуннынъ къуллары эдик, лякин РАББИ бизни буюк къудретинен Мысырдан алып чыкъты.
Лякин О, сени севгени ичюн ве деделеринъизге берген антыны туткъаны ичюн буны япты. Шунынъ ичюн РАББИ къудретинен сизни къуллукъ эвинден, Мысыр падишасы олгъан фыравуннынъ къолундан алып чыкъкъан ве сатын алгъан.
РАББИ башкъа миллетлернинъ ниетини боза, халкъларнынъ мурадыны ёкъ эте.
Инсафлылар чагъырса, РАББИ эшитир, бутюн белялардан оларны къорчалар.
РАББИ къырыкъ юрекли адамларгъа якъын, О, рухтан тюшкенлерни къуртараджакъ.
Биз вакъыт созмагъан олсакъ, энди эки кере барып къайтар эдик, – деди.