7 Сонъ Ибраим сюрю тарафкъа чапып кетти, яш, яхшы бакъылгъан бузавчыкъны алып, къулуна берди. Къулу оны тез-тез азырламагъа ашыкъты.
Амма бутюн мал-мулькюнъни ороспуларнен берабер сарф эткен анавы огълунъ къайткъанда, сен онъа бесленген бузавчыкъны сойгъансынъ!» – дей.
О: «Къардашынъ къайтып кельди, бабанъ оны сагъ-селямет корьгени ичюн, бесленген бузавчыкъны сойды», – дей.
Сонъ, бесленген бир бузавчыкъны кетирип, союнъыз: ашайыкъ да къуванайыкъ.
Падиша башкъа хызметчилерини ёллап: «Давет этильгенлерге айтынъыз ки, мен зияфет софрасыны азырладым, огюзлерим ве башкъа бесленген айванларым союлгъан, эписи азыр. Никях тоюна келинъиз!» – дей.
– Бир адамнынъ сюрюсинде бутюнлей сагъ айван олгъанда, о, адакъ берсе ве сагъ айваннынъ ерине хаста айванны къурбан оларакъ Раббиге кетирсе, шу яланджы лянет олсун! Мен – улу Падишам, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Халкълар Меним Адымдан къоркъсунлар.
Сизлер фильтишнен япылгъан ятакълар устюнде ятасыз, диванларынъызда кейф чатасыз, энъ яхшы къозуларны ве бакъылгъан бузавларны ашайсынъыз.
Лут исе оларгъа пек ялваргъан сонъ, олар онъа тараф ёл алып, онынъ эвине кирдилер. Лут оларгъа софра къойды ве маясыз пите пиширди. Олар ашадылар.
Ибраим чадыргъа чапып кирди ве Сареге: – Тез-тез учь буюк савут энъ яхшы ун ал да, хамыр басып, пите пишир, – деди.
Ибраим мусафирлернинъ оглерине къаймакъ, сют, пишкен бузав этини къойды да, озю терек тюбюнде турып, оларнынъ ашагъанларыны бекледи.
Къадыннынъ эвинде семиз бузав бар эди, о, оны тез-тез сойды, ун алып хамыр басты ве маясыз пителер пиширди.