– Ёкъ, – деди Якъуп, – эгер мен сенинъ козюнъде мерамет къазангъан олсам, берген бахшышларымны ал. Сенинъ бетинъни, Алланынъ бетини корьген дайын олдым. Сен мени пек яхшы къаршыладынъ.
Мына, акъай корьмеген эки къызым бар. Мен оларны сизге чыкъарайым да, оларнен истегенинъизни япынъыз. Лякин бу адамларгъа бир шей этменъиз. Олар меним эвиме кельдилер, – деди.