15 Алла Ибраимге: – Апайынъ Сарейге «Сарей» деп айтма. Онъа «Саре» деген ад бериледжек, – деди.
Натан пейгъамберни йиберди, ве Натан адыны Едидьях къойды, чюнки РАББИ оны севди.
О вакъыт О, Якъупкъа: – Бугуньден сонъ сенинъ адынъ Якъуп дегиль де, Исраиль оладжакъ. Сен Алланен ве адамларнен курештинъ ве енъдинъ, – деди.
– Энди адынъ «Ибрам» дегиль, «Ибраим» оладжакъ. Мен сени сайысыз халкъларнынъ бабасы-дедеси этеджегим.
Ибрам ве Нахор эвлендилер. Ибрам апайынынъ ады Сарей эди. Нахор апайынынъ ады исе Милкъа эди; о, Хараннынъ къызы эди. Харан Милкъанынъ ве Искъанынъ бабасы эди.
Сюннет этильмеген эр киши, тери парчасыны кесип сюннет этмеген адамнынъ джаны озь халкъындан айырылсын. О, васиетимни бозды.
– Мен оны багъышларым, ве санъа ондан огълан бала берерим. Сарени багъышларым, ве ондан миллетлер ве халкъ падишалары асыл олурлар.
Эй, инсафлыкъкъа ынтылгъанлар, РАББИни къыдыргъанлар, динъленъиз мени! Сизлер оюлгъан къаягъа, сизлер чыкъарылгъан чукъургъа бакъынъыз.