1 Ибрамнынъ апайы Сарей онъа бала тапмай эди. Онынъ Хагъар адлы мысырлы хызметчи къызы бар эди,
Бунда гизли мана бар. Эки къадын – эки васиеттир. Биринджиси Синай дагъындан кельди ве балаларны къуллукъ ичюн догъура. Бу васиет – Хагъардыр.
Сарейнинъ хатири ичюн Ибрамнынъ ишлери яхшы юрип башладылар: онынъ эм къой-эчкилери, эм туварлары, эм эшеклери, эм хызметчи къызлары ве къуллары, эм девелери бар эдилер.
Мына, союнъ Элизабет, къарт олса да, алтынджы ай юклю олып, бала беклей. Амма онъа къысыр дей эдилер.
Лякин оларнынъ балалары ёкъ эди. Элизабет къысыр, олар экиси де энди къартайгъан эдилер.
О заманларда бир адам яшай эди. О, Дан къабилесинден Цора шеэринден эди. Ады Маноах эди. Онынъ апайы юкке къалып, бала догъурып оламай эди.
Апайы бала тапып оламагъаны ичюн, Исхакъ РАББИге дува этти. РАББИ Исхакънынъ дувасыны эшитти, ве апайы Рефикъа юклю олды.
О, Паран сахрасында яшай эди. Анасы онъа Мысыр топрагъындан апай алды.
Лякин Алла Ибраимге бойле деди: – Къул апайынъ ве огълунъ ичюн гъамлы олма. Саре санъа не айтса, оны динъле. Сенинъ эвлятларынъ оларакъ Исхакътан чыкъкъанлар сайыладжакълар.
Сарей бала тапып оламай эди, онынъ баласы ёкъ эди.
аморлыларнынъ, ханаанлыларнынъ, гиргашлыларнынъ ве евуслыларнынъ бутюн топракъларыны да эвлятларынъа бердим.
Ханнагъа исе эки парча зияде бере эди, чюнки оны пек севе эди. РАББИ исе Ханнагъа бала догъмагъа къысмет этмеди.