22 Амма Ибрам Содом падишасына бойле деди: – РАББИге, Юдже Аллагъа, коклернинъ ве ернинъ Яратыджысына къолумны котерип,
Сонъ мен озеннинъ сувлары устюнде тургъан кетен урбалы адамнынъ джевабыны эшиттим. О, сагъ ве сол къолуны кокке котерип ве эбедий Яшагъаннынъ адынен ант этип, бойле деди: – Учь бучукъ йыл кечкенинен ве азиз халкънынъ кучю бутюнлей биткенинен, буларнынъ эписи беджериледжек!
Шимди мен, Невукъаднеццар, эписи ишлери акъикъий ве ёллары адалетли олгъан Коктеки Падишаны макътайым, юксельтем ве шерефлейим. О, кибирленген адамларны алчакъгонъюлли япа биле.
Я РАББИ, джаным Сени чагъыра!
Къызыны корьгенде, Йифтах устюндеки урбаларыны йыртып, бар сесинен къычырды: – Вай, къызым! Не яптынъ сен! Башыма белялар кетирдинъ! Мен РАББИге сёз бердим, сёзюмден вазгечип оламам!
Емин этип, къолумны кокке тараф котерем ве айтам: Мен, Эбедий, Озюмнен ант этем:
Мен сизни Ибраимге, Исхакъкъа ве Якъупкъа бермеге емин эткен топракъкъа кирсетирим ве оны мулькюнъиз этип, сизге берерим. Мен – РАББИм».
– Кумюш Меним, алтын да Менимки, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
Ибраим исе Беэр-Шевада тамариск терегини сачты ве анда РАББИге, Эбедий Аллагъа дува этти.
Ибрам 99 яшында олгъанда, онъа РАББИ келип: – Мен – Къудретли Алладырым. Козюм огюнде ачыкъ яшап, къусурсыз ол.
Содом падишасы Ибрамгъа: – Адамларны манъа къайтар, мал-мулькни исе озюнъе къалдыр, – деди.
РАББИнен, коклернинъ Алласынен ве ер юзюнинъ Алласынен емин эт ки, араларында мен яшагъан ханаанлыларнынъ къызларындан огълума апай алмайджакъсынъ,
Лякин Эль-Яса онъа: – РАББИнинъ огюнде турып ант этем: ёкъ, къабул этмем! – деди. Нааман не къадар меджбур этмесин, Эль-Яса разы олмады.
РАББИ мераметли ве шефкъатлы! О, пек сабырлы! Севгиси буюк!
Инсан огъулларына Сенинъ къудретинъни ве шан-шуретли Падишалыгъынъны бильдирмек ичюн, Падишалыгъынънынъ шурети акъкъында айтарлар, кучь-къудретинъ акъкъында икяе этерлер!
Бакъ! Коклер ве коклернинъ коклери, ер юзю ве ер юзюнде олгъан эписи шейлер – Алланъ олгъан РАББИнинъдир.
Давут, Явеш-Гилад сакинлерине эльчилер ёллап: – Эфендинъиз Шаулны дефн этип, онъа бойле мераметли шейни япкъанынъыз ичюн РАББИ сизге эйилик эйлесин.
Я РАББИ, улулыкъ, къудрет, шереф, гъалебе ве шан Сенинъкидир! Коклерде ве ер юзюндеки эр шей Сенинъки! Сен, РАББИ, Падишасынъ! Сен эр шейден Юджесинъ!