8 Ибрам Луткъа: – Бизим арамызда ве чобанларымызнынъ арасында дава олмасын. Биз тувгъанмыз да!
Эртеси куню Муса базыларнынъ котеклешкенлерини корьди. Оларны муаббетлештирмеге истеп: – Акъайлар, сизлер агъа-къардаш олып, не ичюн бир-биринъизнинъ джанынъызны агъыртасынъыз? – деди.
Эй, РАББИнинъ бутюн къуллары, геджелери РАББИнинъ Эвинде тургъанлар, РАББИни алгъышланъыз!
диндарлыкъкъа агъа-къардаш муаббетини, агъа-къардаш муаббетине севгини къошунъыз.
Эр шейден эвель бири-биринъизни джан-юректен севинъиз, чюнки севги чокъ гуналарны багъышлай.
Сонъунда, сиз эпинъиз бир фикирде ве шефкъатлы олунъыз, бири-биринъизни агъа-къардаш киби севинъиз. Бири-биринъизге мераметлик ве алчакъгонъюллик косьтеринъиз.
Бири-биринъизни агъа-къардаш киби сыджакъ севгинен севинъиз, башкъаларына озюнъизден зияде сайгъы косьтеринъиз,
Къавгъадан къачынмакъ адам ичюн шуреттир, эр ахмакъ исе тартышмагъа азырдыр.
Йымшакъ джевап гъазапны ятыштырыр, акъаретли сёз исе ачув къозгъар.
Сонъ агъа-къардашларыны йиберди, ве олар кеттилер. – Ёл бою къавгъа этменъиз, – деди оларгъа Юсуф.
Севгили достларым, бир-биримизни севейик, чюнки севги Алладандыр. Эр бир севген адам Алладан догъулгъан ве Алланы биле.
Эписи адамларны урьмет этинъиз, иманлы агъа-къардашларынъызны севинъиз, Алладан къоркъунъыз, падишагъа сайгъы косьтеринъиз.
Акъикъаткъа бойсунып, сиз джанларынъызны элялладынъыз ве экиюзьлю олмагъан агъа-къардашлыкъ севгисинен севмеге башладынъыз. Шунынъ ичюн бир-биринъизни гъайретнен темиз юректен севинъиз.
Бири-биринъизни агъа-къардашларынъызны киби севинъиз.
Эр кеснен муаббет яшамагъа ве азиз олмагъа тырышынъыз. Азиз олмагъан ич кимсе Раббини корьмез.
Агъа-къардашлыкъ севгиси акъкъында сизлерге язмакъ керекмей, чюнки Алла Озю сизни бири-биринъизни севмеге огретти,
Къабаатсыз ве темиз олмакъ ичюн, эр шейни мырылдамайып ве суаль бермейип япынъыз. О вакъытта бу яланджы ве бозукъ несиль арасында Алланынъ къусурсыз балалары олурсынъыз. Сиз оларнынъ арасында, дюньяда йылдызлар киби, парылдап турасыз
Не де бахтлыдыр барыштырыджылар. Олар Алланынъ огъуллары дениледжеклер!
Тез ачувлангъан адам ара бозар, сабырлы исе къавгъаны ятыштырыр.
Экинджи куню чыкъып, Муса эки еудийнинъ котеклешкенлерини корьди ве ынджыткъан союна: – Не себептен сен достунъны урасынъ? – деди.
Бутюн топракъ козюнъ огюндедир. Айды, менден айырыл. Эгер сен солгъа кетсенъ, мен онъгъа ёл алырым, сен онъгъа ёл алсанъ, мен солгъа кетерим, – деди.
сизлер: «Биз сенинъ къулларынъ, яшлыгъымыздан айванасравджылыкънен огърашамыз, эм биз, эм бабаларымыз», – деп айтынъыз. О заман сизни Гошен топрагъында ерлештирирлер. Эр къой чобаны мысырлылар ичюн арамдыр.
Ибрам, озюнинъ сою эсирге алынгъаныны эшитип, эвинде догъгъан 318 ишанчлы аскерини чагъырды ве душманларны Дангъадже къувалады.
Эвед огълу Гъаал озь агъа-къардашларынен берабер Шекем шеэрине кельди. Шекем сакинлери онъа умют багъладылар.