17 Амма РАББИ Ибрамнынъ апайы Сарей ичюн фыравуннынъ башына ве онынъ эвине мушкюль белялар йиберди.
Алла оларнынъ джаныны агъыртмагъа кимсеге ёл бермеди, олар ичюн падишаларгъа сертликнен дей эди:
Эвель исе Ибраимнинъ апайы олгъан Саре ичюн, РАББИ Авимелекнинъ эвинде олгъан эписи апайларгъа бала догъмагъа къысмет этмей эди.
Давут Орнангъа бойле деди: – Манъа арманнынъ ерини бер, мен мында РАББИге къурбан ерини къураджагъым. Манъа оны толу фиятына сат, о вакъыт халкъны гъайып эткен хасталыкъ ёкъ оладжакъ, – деди.
Эпинъиз озь акъай-апакъайынъызны урьмет этинъиз ве яткъан тёшегинъизни арамламанъыз, чюнки Алла ороспуларны ве аиле садыкълыгъыны бозгъанларны джезалайджакъ.
Лякин О, ёлбашчыларгъа айры урьмет косьтермей, бай-фукъарени айырмай, чюнки олар эписи – Онынъ яраткъанларыдыр.
Амма геджеси Алла Авимелекке тюшюнде келип, онъа: – Динъле, сен алгъан о апай ичюн оледжексинъ, чюнки онынъ акъайы бар, – деди.
Ибраим Аллагъа дува этти, ве Алла Авимелекни, онынъ апайыны ве хызметчи апайларыны тедавийледи. Олар кене бала тапып башладылар.