5 Алла ярыкъны «куньдюз», къаранлыкъны исе «гедже» деп адландырды. Акъшам тюшти, саба ачылды – бу, бир кунь сайылды.
Мен ярыкъны ясайым, къаранлыкъны япам, аманлыкъ яратам ве беля ёллайым. Буны эписини япкъан – Мен, РАББИдирим!
Эпинъиз ярыкънынъ огъулларысынъыз ве куньдюзнинъ огъулларысынъыз. Биз гедженинъки я да къаранлыкънынъки дегильмиз.
Падиша адам ёллап, оны къуртарды, халкъларнынъ укюмдары оны азат этти.
Энди дюнья тургъандже, сачкъан ве оргъан вакъытлары, сувукъ ве сыджакъ, яз ве къыш, кунь ве гедже битмейджеклер, – деди.
Агъыр куньде РАББИ сени эшитсин, Якъупнынъ Алласынынъ Ады сени къорчаласын!
– РАББИ бойле дей: Меним къарарыма коре куньдюз ве гедже озь вакъты-саатинде келелер, ве сизге бу низамнамени бозмагъа мумкюн дегиль.
Ачыкъкъа чыкъарылгъан эр шей ярыкънен ачыла,
Эр кимнинъ иши исе белли оладжакъ. Къыямет куню оны косьтереджек, чюнки атеш оны ачыкъ-айдын япаджакъ. О вакъытта эр кимнинъ иши насыл экенини атеш сынайджакъ.
Алла къуббени «кок» деп адландырды. Акъшам тюшти, саба ачылды – бу, экинджи кунь эди.
Сонъ Алла Озю яраткъан эр бир шейге бакъты, ве о, керчектен де пек яхшы эди. Акъшам тюшти, саба ачылды – бу, алтынджы кунь эди.
Акъшам тюшти, саба ачылды – бу, бешинджи кунь эди.
Акъшам тюшти, саба ачылды – бу, дёртюнджи кунь эди.
Акъшам тюшти, саба ачылды – бу, учюнджи кунь эди.
Бутюн джемаат Харуннынъ кечингенини бильди. Бутюн Исраиль халкъы Харуннынъ артындан отуз кунь агълады.
Эй, халкълар, Алламызгъа шукюр этинъиз, Оны макътагъан сеслерни эшиттиринъиз!