Олар ольдюрип башлагъанда, мен бир озюм къалдым ве бетимнен ерге йыкъылып: – Я РАББИ-ТААЛЯ! Гъазабынъны Ерусалимге тёкип, Исраиль халкъынынъ эписини ёкъ этеджексинъми?! – деп къычырдым.
Сарынчкъаларгъа не ер юзюндеки отларгъа, не эр бир ешилликке я да терекке тиймеге, тек манълайында Алланынъ тамгъасы олмагъан адамларгъа зарар кетирмеге буюрылды.
Бу кунни ким уфакъ деп саяр? Зеруббавелнинъ къолундаки ташкъа ве къуруджылыкъ саркъмасына бу еди козь къуванчнен бакъа. (Олар бутюн ер юзюни корьген РАББИнинъ козьлеридир.)