Ер юзюнде яшагъанлар бунъа севинип шенъленеджеклер ве бири-бирине бахшышлар ёллайджакълар, чюнки бу эки пейгъамбер ер юзюнде яшагъанларгъа чокъ азап берген эдилер.
О куню сен Манъа къаршы япкъан яманлыкъларынънен озюнъни масхара этмейджексинъ. Мен сенинъ аранъдан къопай ве бурун котерген эр бир адамны узакълаштыраджагъым. Сен Меним мукъаддес дагъымда башкъа озюнъни юксек тутмайджакъсынъ.
О вакъыт РАББИ-Тааля бир осюмлик осьтюрди. Осюмлик, Юнуснынъ башы устюнде талда олсун, гъамы да даркъасын деп, устюнден котерильди. Юнус осюмликке пек къуванды.
Оларгъа бойле айт: РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Фыравун, Мысыр падишасы! Мен санъа къаршым! Сен озенлернинъ ичинде яткъан буюк джанаварсынъ. Сен: «Нил дерьясы менимки, мен оны озюме яптым», – дейсинъ.