1 Эй, Исраиль огъуллары, бу сёзлерни динъленъиз! РАББИ сизге, Мысырдан чыкъаргъан бутюн халкъкъа шойле дей:
Мен сизни Мысыр мемлекетинден чыкъардым, къыркъ йыл сахрада юрсеттим, аморлыларнынъ топрагъыны сизге бердим.
Мен бойле дедим: – Якъуп огъуллары ве Исраиль эвининъ башлыкълары! Динъленъиз! Сизге догърусыны бильмеге керекми?
Бу яман къабиледен бутюн сагъ къалгъанлар яшайышкъа коре олюмни сайлайджакълар. Мен оларны къувалайджакъ бутюн ерлерде, олар сагъ къаладжакъ топракъларда айны шей оладжакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Эй, Исраиль огъуллары! РАББИнинъ сёзюни динъленъиз! РАББИ бу ерде яшагъанларны къабаатлай, чюнки мемлекетте не акъикъат, не мерамет бар, ве адамлар Алланы бильмейлер.
– О заман, – дей РАББИ, – Мен бутюн Исраиль къабилелерининъ Алласы оладжагъым, ве олар Меним халкъым оладжакълар.
– Эй, Якъуп, Мен чагъыргъан Исраиль, Мени динъле: – Бу – Меним! Мен – биринджи, Мен де – сонъки!
О бойле деди: – Эй, бутюн ехудалылар, Ерусалим халкъы ве Ехошафат падиша, дикъкъат этинъиз! РАББИ сизге бойле дей: «Бу буюк ордудан къоркъманъыз, оларнынъ огюнде къалтыраманъыз. Бу дженк сизинъки дегиль, бу дженк Алланынъ дженкидир.
Рухнынъ иманлылар джемиетлерине айткъан лафларыны къулагъы олгъан эр бири эшитсин».
Эй, руханийлер, буны эшитинъиз! Эй, Исраиль халкъы, дикъкъатнен динъленъиз! Эй, падишанынъ эви, къулакъ асынъыз! Сизлер укюм этиледжексинъиз, чюнки сиз озь путларынъызнен Мицпа шеэринде халкъны къапкъангъа тюшюрдинъиз, Тавор дагъында къоюлгъан бир агъ киби олдынъыз.
Эй, Якъупнынъ эви, Исраиль эвинден эписи сагъ къалгъанлар! Ананъыз сизни догъгъан сонъ, сизни ташып юре эдим. Мени динъленъиз!
Къушакъ адамнынъ белине насыл якъын олса, бутюн Исраиль халкъыны ве бутюн Ехуда халкъыны Озюме якъынлаштырдым, – дей РАББИ. – Олар Меним халкъым, намым, макътав йырым ве дюльбер шуретим оладжагъыны истедим, амма олар Мени динълемедилер.
Шунынъ ичюн РАББИ шойле дей: – Мына, Мен шу халкъкъа ойле беля ёлларым ки, озь боюнларынъызны къуртарып оламазсынъыз, башынъызны котерип юрип оламазсынъыз, ве заманлар пек фена оладжакъ.
Денъиз боюнда яшагъан халкъкъа, керетлилернинъ миллетине беля! Эй, ханаанлылар, Фелестин топрагъы! РАББИнинъ сёзю сизге къаршы: «Мен сени ёкъ этеджегим, ич биринъиз сагъ къалмаз!»
Эй, Онынъ къулу Исраильнинъ сою, Озю сайлагъан Якъупнынъ огъуллары!
Эй, Самарие дагъында яшагъан, Башан сыгъырлары киби, семиз олгъан къадынлар! Фукъарелерни хорлагъан, факъырларны чекиштирген, акъайларына: «Бизге бир шей ичмеге кетир!» – деген апайлар, бу сёзлерни динъленъиз.
Эй, Исраиль эви, Меним сизлер ичюн агълав йырымны динъленъиз: