9 Къадын акъайына: – Мен билем ки, эр вакъыт бизим янымыздан кечкен Алланынъ адамы – эвлиядыр.
Къадын Ильяскъа: – Энди сен Алланынъ адамы олгъанынъны бильдим, РАББИнинъ догъру сёзлерини айткъанынъны анъладым, – деди.
Сонъ къадын Алланынъ адамына келип, бутюн бу шейлерни айтып берди. О исе: – Бар, зейтюн ягъыны сат да, борджунъ олгъан адамгъа борджунъны къайтар. Къалгъан парагъа исе огъулларынънен берабер кечинирсинъиз, – деди.
Аксине, о, мусафирлерни къабул эткен, яхшылыкъ севген, айдын фикирли, адалетли, диндар, озюни къолда туткъан адам олсун.
Биз сизнен, иманлыларнен, темиз, инсафлы ве къабаатсыз олып арекет эте эдик. Бунъа сиз де, Алла да шааттыр,
Ойле де, сизинъ нурунъыз инсанлар огюнде парылдасын, олар исе яхшы ишлеринъизни корип, Коклердеки Бабанъызны шуретлесинлер.
Къадын Ильяскъа: – Эй, Алланынъ адамы! Манъа не ичюн кельдинъ? Гуналарымны хатырлатмагъа ве огълумны ольдюрмеге кельдинъми? – деди.
Бойлеликнен, къадынлар, озь акъайларынъызгъа бойсунынъыз. Эгер акъайларынъызнынъ базылары Алланынъ Сёзюне инанмасалар, олар сизинъ Алладан къоркъкъанынъызны ве азиз яшагъанынъызны кореджеклер ве сёзсюз озь къадынларынынъ арекетлеринен енъиледжеклер.
Ольмезден эвель, Алланынъ адамы Муса Исраиль огъулларына багъышлавлар тилеп,
ве шуны истейим: азиз пейгъамберлернинъ эвельки вакъытларда айткъан сёзлерини ве сизинъ эльчилеринъизнен берильген Къуртарыджы Раббининъ эмирини акълынъызда тутунъыз.
чюнки ич бир пейгъамберлик сёзю адам истегинен айтылмады, лякин адамлар Мукъаддес Рухтан рухланып, Алланынъ сёзлерини айта эдилер.
Сен исе, Алланынъ адамы, олардан къач. Инсафлыкъ, диндарлыкъ, иман, севги, сабыр ве алчакъгонъюлликке ынтыл.
Бир кунь Алланынъ адамы, РАББИнинъ эмирине бойсунып, Ехудадан Бет-Эльге кельди. Шу вакъыт Еровоам къурбан ерининъ огюнде къокъулы отлар якъмакъ ичюн тура эди.
Лякин онъа Алланынъ адамы келип, шойле деди: – Падиша! Исраиль аскерлери сеннен дженкке чыкъмасынлар. РАББИ исраиллилернен, бутюн Эфраим огъулларынен берабер дегиль.