2 О, РАББИнинъ козю огюнде, бабасы-анасы къадар олмаса да, ярамай шейлер япты. Лякин бабасы къойгъан Баалнынъ пут ташыны алып ташлады.
Еху бутюн халкъны топлап: – Ахав Баалгъа аз табынды. Еху исе чокъча табынаджакъ.
РАББИнинъ огюнде Ахав киби яманлыкъ япкъан адам ёкъ эди, шу яманлыкъларны япмагъа оны апайы Изевель огретти.
Сиз оларнынъ аллаларына табынманъыз, оларгъа хызмет этменъиз, ишлеринден орьнек алманъыз. Оларны парлап-парчаланъыз, пут ташларыны йыкъынъыз.
Амон, бабасы Менашше киби, РАББИнинъ огюнде ярамай шейлер япты.
О, огълуны атештен кечирди, аляметлерни бакъып келеджекни айтты ве фал бакъты, джинлерни чагъыргъанларны ве ольген адамларнынъ рухларынен лаф эткенлерни озюнинъ янына топлады. РАББИнинъ огюнде о, чокъ ярамай шейлер япты ве РАББИни гъазапландырды.
Еху эвге кирип, ашады-ичти, сонъ: – Анавы лянетлини алып джыйынъыз ве дефн этинъиз. Насыл да олса, о, падишанынъ къызыдыр, – деди.
Ёрам Ехуны корип: – Еху, эписи яхшымы? – деп сорады. Еху исе: – Сенинъ ананъ Изевель ороспулыкъ ве чокътан-чокъ этне япып юргенде, неси яхшы оладжакъ? – деди.
Ахав Ильяскъа: – Эй, душманым, сен кене мени таптынъмы?! – деди. Ильяс исе: – Эбет, таптым! Чюнки сен РАББИнинъ огюнде ярамай шейлер япмагъа берильдинъ.
Зимрий РАББИнинъ огюнде ярамай ишлер япып, гуналар ишледи, Еровоамнынъ ёлларындан юрип, онынъ гуналарыны текрарлады, гуналарынен Исраильни де гуналаргъа батырды.
Не ичюн РАББИнинъ айткъаныны тутмайып, авгъа атылдынъ ве РАББИнинъ огюнде яманлыкъ яптынъ? – деди.