7 РАББИ, Аллам, Сен мени, къулунъны, Давут бабамнынъ ерине падиша оларакъ къойдынъ, – деди. – Амма мен даа яш балам. Эр шейни догъру япмакъ ичюн, акълым етмей.
Давут падиша бутюн топлашувгъа бойле деди: – Алла сайлап алгъан огълум Сулейман даа яш ве теджрибесиздир. Бу вазифе исе гъает буюктир, чюнки бу бина инсан ичюн дегиль, Алламыз РАББИ ичюндир.
о, джемаатнынъ огюнде юрсюн ве джемааткъа ёлбашчылыкъ этсин. РАББИнинъ джемааты чобансыз къойлар киби къалмасын.
– РАББИ-ТААЛЯ! Лаф этмеге уста дегилим, мен пек яшым! – дедим.
Мен – къапудырым. Ким Менден кирсе, къуртарыладжакъ. Кирип чыкъып, озюне отлакъ да тападжакъ.
О, адамлардан къувулгъан эди, ве онынъ юреги кийик айван юреги дайын олды. Алла-Тааля адамларнынъ падишалыгъына акимдарлыкъ эткенини ве падишалыкъкъа озю истегенини къойгъаныны анъламагъандже, о, кийик эшеклернен яшады, онъа, бугъагъа киби, от ашата эдилер, бедени исе коктеки чыкънен сылана эди.
Падиша! Алла-Тааля къартбабанъа Невукъаднеццаргъа падишалыкъ, буюклик, шереф ве шан-шуретни багъышлады.
Ер юзюнде эписи яшагъанлар бир шей дегиллер. О, эм коктеки ордунен, эм ер юзюнде яшагъанларнен Озю истегенини эте. Онынъ къудретли къолуны кимсе токътатып оламаз! Ондан: «Сен не япасынъ?» – деп кимсе сорап оламаз!
Невукъаднеццар падишанен буларнынъ эписи олды.
О, заман ве йылларны денъиштире, падишаларны алып ташлай ве тахткъа чыкъара, акъыллы адамларгъа – акъыл, бильгили адамларгъа – бильги бере.
Эгер бирде-бир мемлекетнинъ падишасы яш огълан олса ве мырзалары сабадан зияфет этселер, шу мемлекетнинъ алы фена!
Агъа-къардашларым ве якъынларым ичюн айтарым: «Сенде селямет олсун!»
Эвеллери, Шаул бизге падишалыкъ япкъанда, сен Исраиль халкъыны дженклерге алып кете эдинъ, РАББИ санъа: «Сен Меним халкъыма Исраильге чобан оладжакъсынъ, оларнынъ ёлбашчысы оладжакъсынъ», – деди, – дедилер.
Исраильден ве Ехудадан эписи адамлар Давутны пек севдилер, чюнки о, дженкте оларгъа ёлбашчылыкъ япа эди.
оларгъа шай деди: – Мен энди 120 яшындам, сизге ёлбашчылыкъ башкъа этип оламайым. РАББИ манъа: «Сен Иорданнынъ башкъа тарафына кечмейджексинъ», – деди.
Давут: – Огълум Сулейман даа яш ве теджрибесиздир. РАББИге къуруладжакъ эв исе бутюн мемлекетлер козюнде буюк, гузель ве белли олмакъ керек. Шунынъ ичюн мен эр шейни азырламакъ кереким, – деди. Бойлеликнен, Давут ольгенине къадар пек чокъ шей азырлады.
Амма сенинъ огълунъ оладжакъ, о, барышыкъ ве тынчлыкъ севген адам оладжакъ. Мен оны эр тарафтан саргъан душманларындан къуртарып, раатлыкъ береджегим, шунынъ ичюн онынъ ады Сулейман оладжакъ. Сулейманнынъ куньлеринде Мен Исраильге аманлыкъ ве тынчлыкъ береджегим.
РАББИ исе: – «Мен пек яшым» деме, – деди манъа. – Сени кимге ёлласам, эр кеске бараджакъсынъ, санъа бутюн буюргъанларымны айтаджакъсынъ.
Байнынъ малы-мулькю – онынъ пекитильген къалеси, тасавурында юксек дивар киби корюне.