17 Сиз исе, севгилилерим, буны эвельден бильгенинъиз ичюн, мукъайт олунъыз. Ёкъса, сиз къанунсыз яшагъан адамларнынъ яланынен ёлдан уруладжакъсыз ве къатты тургъан еринъизни джояджакъсыз.
Биз Месихнинъ аркъадашлары олдыкъ ве, эгер баштаки ишанчымызны сонъунадже сакъласакъ, ойле де къалырмыз.
Мукъайт олунъыз, ич кимсе сизлерни яланджы ве бош фельсефенен авес эттирмесин. Бойле сёзлер Месихтен дегиль, адамларнынъ урф-адетлеринден ве дюньянынъ рухий кучьлеринден келелер.
Сонъ бизлер сабийлер киби олмайыкъ, эр тюрлю огретювлерге берильмейик, далгъалар киби, анда-мында атылмайыкъ, адамларнынъ айнеджилигине ве оларнынъ бизни ёлдан урмагъа ялан ниетлерине де берильмейик,
Шунынъ ичюн, севимли дин къардашларым, къатты ве къавий олунъыз. Раббининъ хызметинде олып, эр вакъыт гъайретнен чалышынъыз ве буны билинъиз: Рабби ёлунда япкъан ишинъиз файдасыз олмаз.
Шунынъ ичюн, эгер бир адам аякьта къатты тургъанына ишанса, о, йыкъылмакътан сакъынсын.
Ялан пейгъамберлерден сакът олунъыз! Олар сизинъ алдынъызгъа къозу терисинен къапланып келелер, лякин ичинде йыртыджы къашкъырлардыр.
Бойле адамлар Раббимиз Иса Месихке дегиль, озь къурсакъларына хызмет этелер ве темиз юрекли адамларны татлы сёзлернен ве ялтакълыкънен алдаталар.
Къушларнынъ козю огюнде тузакъны къоймакъ бошунадыр,
Сен ондан сакът ол, чюнки о бизим сёзлеримизге къатты къаршылыкъ косьтерди.
Амма къоркъам ки, йылан айнеджиликнен Аваны алдаткъаны киби, сизинъ фикирлеринъиз де бозулып, Месихнинъ артындан адийликнен ве темизликнен юрмектен вазгечеджексинъиз.
Иса оларгъа: – Бакъынъыз, фериселернен саддукийлернинъ маясындан сакъынынъыз! – деди.
Олар эльчилернинъ талиматыны огренип, эр вакъыт бирликте яшай ве хызмет эте, отьмек боле ве дува окъуй эдилер.
Мен сизлерге: «Фериселер ве саддукийлернинъ маясындан сакът олунъыз», – дегеним отьмек акъкъында олмагъаныны насыл анъламайсынъыз? – деди.
Не къадар алчакъ тюшкенинъни тюшюн! Тёвбе эт ве эвельки ишлеринъни яп. Буны япмасанъ, тёвбе этмесенъ, тезден сенинъ янынъа келип, лампат таягъынъны еринден алып ташларым.
Къатты иманнен онъа къаршы чыкъынъыз, дюньянынъ эр ериндеки агъа-къардашларынъыз бойле азаплар да чеккенини унутманъыз.
Мен сизинъ аранъызда олмасам да, меним рухум сизлернен олып, тертибинъизни ве Месихке къатты иманынъызны корип къуванам.
О копеклерден сакът олунъыз! Яманлыкъ япкъанлардан сакът олунъыз! Беден кескенлерден де сакът олунъыз!
Вакъты-саати кельгенде, сёзлеримни хатырланъыз деп, Мен буны сизге бильдирдим. Сизге буны эвельден айтмадым, чюнки сизнен берабер эдим.
Къанунны беджерювде акъланув къыдыргъанлар! Сиз Месихтен айырылдынъыз ве Алланынъ эйилигини алмадынъыз.
къанунсыз адамларнынъ бозукъ арекетлеринден азап чеккен инсафлы Лутны исе къуртарды.
Севгилилерим, энди сизлерге бу экинджи мектюпни язам. Эвель айтылгъанны акъылгъа кетирип, сизде темиз-пак фикирлерни уятмагъа арекет этем