«Мен инандым, шунынъ ичюн лаф этмеге башладым», – деп язылгъаны киби, биз айны шу иманнынъ рухуны алдыкъ ве инандыкъ, шунынъ ичюн де лаф этмеге башладыкъ.
Сизинъ ортанъыздаки акъсакъалларгъа мен ялварам, – мен де акъсакъалым ве Месих чеккен азапларнынъ шаатым; мен де тезден пейда оладжакъ шуретке къошуладжагъым, –
Къуванчлы Хаберде Алла бизге бильдире ки, биз Алланынъ огюнде тек иманымыз ярдымынен акъланып оламыз. Языда да бойле айтылгъан: «Ким иманы ярдымынен инсафлы олса, яшайджакъ».
Галилея голю боюндан кечеяткъанда, Иса эки агъа-къардашны: Пётр деп адлангъан Симонны ве онынъ къардашы Андрейни корьди. Олар балыкъчы эди ве сувгъа сачмаларыны атып турмакъта эдилер.