1 Давут: – Шаулнынъ сой-сопларындан кимсе къалмадымы? Мен Ёнатаннынъ хатири ичюн бу адамгъа бирде-бир яхшылыкъ япар эдим, – деди.
Сонъ Ёнатан Давуткъа: – Аман-эсен бар, – деди. – Биз экимиз РАББИнинъ Адынен ант эттик: «РАББИ экимизнинъ арамызда, эвлятларымызнынъ арасында да омюрбилля шаат олсун».
Падиша оларгъа джевап берип: – Сизге догърусыны айтам: шу кучюк къардашларымдан бирисине япкъанынъыз – Манъа япкъанынъыздыр, – дейджек.
Сонъунда, сиз эпинъиз бир фикирде ве шефкъатлы олунъыз, бири-биринъизни агъа-къардаш киби севинъиз. Бири-биринъизге мераметлик ве алчакъгонъюллик косьтеринъиз.
Ким сизге Меним Адым ичюн, сиз Месихнинъ шегиртлери олгъанынъыз ичюн, бир мешребе сув берсе, сизге догърусыны айтам: о, мукяфатсыз къалмаз.
Гиладлы Барзиллайнынъ огъулларына исе яхшылыкъ яп, олар сенинъ софранъдан ашап-ичкенлернинъ арасында олсунлар. Олар, мен агъанъ Авишаломдан къачкъанда, манъа кельдилер.
Агъам Ёнатан, сенинъ акъкъынъда агълай-сызлайым, меним ичюн пек къыйметли эдинъ. Сенинъ манъа севгинъ къызларнынъ севгисинден къыйметли эди.
Эм озюнънинъ достларынъны, эм бабанънынъ достларыны къалдырма, башынъа беля тюшкенде, сой-соп къыдырма, якъын къомшу узакъ сойдан яхшыдыр.
Ве ким бу адий ве кучюк адамларнынъ бирисине, о – Меним шегиртим олгъаны ичюн, бир мешребе сув берсе, сизге догърусыны айтам: о, мукяфатсыз къалмаз.
– Къоркъма! Ёнатан бабанънынъ хатири ичюн мен санъа бирде-бир яхшылыкъ япарым, Шаул къартбабанънынъ бутюн тарлаларыны санъа къайтарып берерим. Сен меним софрамда эр вакъыт отьмек ашарсынъ, – деди онъа Давут.
Лякин Шаулнынъ огълу Ёнатангъа РАББИ Адынен ант эткени ичюн, Давут падиша Шаулнынъ торуны, Ёнатаннынъ огълу Мефивошетни аджып, оны бермеди.