1 Падиша Давут озюнинъ сарайында ерлешкен сонъ, РАББИ онынъ этрафындаки бутюн душманларына оны къасеветлендирмеге ёл бермеди.
Адам туткъан ёлундан РАББИ разы олса, душманларыны биле онен барыштыра.
Шимди исе РАББИ-Таалям манъа эр тарафтан тынчлыкъ берди: душманларым да ёкъ, къаза-белялар да ёкъ.
Аса Ехудада пекитильген шеэрлер къурды. О вакъытта дженк олмады, ве топракъта тынч яшадылар. РАББИ Асагъа тынч яшайыш берди.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
РАББИ Исраильге этрафтаки душманларындан раатлыкъ берген замандан пек чокъ вакъыт кечти. Ехошуа къартайып, баягъы яшкъа кирди.
Деделерине емин эткени дайын, РАББИ оларны эр тарафлама раат этти. Душманларындан оларгъа къаршы бири туралмады, эписини РАББИ оларнынъ къолуна берди.
Алланынъ хайырыны тапкъан Давут, Якъупнынъ несилине бир Мескен къурып берейим деп, разылыкъ сорады.
Бундан сонъ Шаул къызы Микъал озюнинъ олюмине къадар бир бала догъмады.
Сонъ Тир падишасы Хирам Давуткъа везирлерини йиберди ве оларнен берабер дюльгерлерни, къуруджыларны ве кедр тереклерини ёллады. Бу усталар Давуткъа сарай къурдылар.
Давут озь огълу Сулейманны чагъырды ве онъа Исраильнинъ Алласы РАББИге эв къурмагъа буюрып,
Сулеймангъа бойле деди: – Огълум! Аллам РАББИнинъ Намы ичюн эв къурмагъа юрегимнинъ истеги эди.
Давут падиша аякъ устюне турып, шойле деди: – Эй, къардашларым ве халкъым! Мени динъленъиз. Джан-гонълюмден РАББИнинъ Васиет Сандыгъы ичюн ве Алламызнынъ аякъ басмагъы ичюн бир раатлыкъ эви къурмагъа истедим. Къуруджылыкъ ичюн керек шейлерни азырлап къойдым.
Сонъра Ехошафатнынъ падишалыгъы тынч яшап башлады. РАББИ онъа эр тарафтан тынчлыкъ берди.
Беш бинъ алгъан сою парасыны ишлете ве даа беш бинъ къазана.