13 Мен буны сизге, Алла Огълунынъ Адына инангъанларгъа яздым. Онынъ ичюн билинъиз: сиз эбедий омюрге саип олдынъыз.
Шу исе, Иса – Месих, Алланынъ Огълу олгъанына инанынъыз деп ве инанып, Онынъ Адындан аятны алынъыз деп, язылгъандыр.
Оны къабул эткенлерге исе, – Адына иман эткенлернинъ эписине, – О, Алланынъ эвляды олмакъ чаресини берди.
Онынъ эмири исе – Онынъ Огълу Иса Месихнинъ Адына инанмакъ ве, О бизге буюргъаны киби, бири-биримизни севмектир.
Онъа иман эткен адам суд этильмейджек. Иман этмеген адам исе энди суд этильген эди, чюнки о, Алланынъ бирден-бир Огълунынъ Адына иман этмеген.
Мен: «Сиз акъикъатны бильмейсиз», – деп язмадым. Аксине: «Сиз акъикъатны билесиз, ве акъикъатта ич бир ялан ёкътыр», – деп яздым.
Сиз Алланынъ огъуллары олгъанынъыз себептен, Алла юреклеримизге Озь Огълунынъ Рухуны ёллады, ве бу Рух: «Баба, Бабачыгъым!» – деп чагъыра.
Ким Алланынъ Огълуна инанса, онынъ юрегинде Алланынъ шаатлыгъы бар. Аллагъа инанмагъан исе Алланы яланджы этип косьтере, чюнки Онынъ Озь Огълу акъкъында берген шаатлыгъына инанмай.
Балаларым, бу шейлерни, сиз гуна япманъыз деп, язам. Амма бириси гуна япкъан олса, Бабанынъ алдында Къорчалайыджымыз бар – адалетли Иса Месихтир.
Биз къуванчкъа бус-бутюн толайыкъ деп, буларны язамыз.
Буны мен Силуаннынъ ярдымынен (меним фикримдже, о, сизинъ ишанчлы къардашынъыз) сизлерге къыскъадан язып алдым, сизлернинъ гонълюнъизни алмагъа ве сизге бойле шаатлыкъ бермеге истедим: шу – Алланынъ акъикъий эйилигидир. Ондан узакълашманъыз!
Биз билемиз ки, бу дюньядаки эвимиз, биз яшагъан чадырымыз йыкъылгъан сонъ, Алла бизге коклерде эбедий бир эв, къолнен япылмагъан эвни береджек.
Башкъа ич кимседе къуртарув ёкъ. Кок тюбюнде адамларгъа берильген адларнынъ арасында тек Онынъ Адынен къуртулмакъ мумкюнмиз, – деди.
Иса Ерусалимде Песах Байрамында олгъанда, чокъ адамлар Онынъ япкъан аджайип бельгилерини корип, Онъа иман эттилер.
Буларны сизни ёлдан ургъанлар акъкъында яздым.
Сизлер корьген ве бильген бу адам Исанынъ Адынен, Онынъ Адына инангъаны себебинден къавийлешти. Исадан кельген иманнен о, эпинъизнинъ козю огюнде сап-сагълам олып турды.
Мына бу шегирт бу ишлернинъ эписине шаатлыкъ этип, оларны язып алды. Онынъ шаатлыгъы акъикъат олгъаныны билемиз.
Сизге керчектен догърусыны айтам: Меним сёзлеримни динълеген ве Мени Ёллагъангъа иман эткен адам эбедий аятны ала. О, суд этильмейджек, лякин энди олюмден аяткъа кечкендир.
Онынъ бизге берген сёзю будыр – эбедий омюрдир.
Алланынъ бизге олгъан севгиси бунда ачыкъ косьтерильди: Алла бирден-бир Огълуны дюньягъа ёллады, бизге Онынъ ярдымынен яшамагъа ёл ачты.
Шаатлыкъ исе будыр: Алла бизге эбедий омюр берди, ве бу омюр – Онынъ Огълундадыр.
Даа шуны билемиз: Алланынъ Огълу кельди ве, биз Акъикъий Олгъанны таныйыкъ деп, бизге акъыл берди. Биз акъикъий Аллада, Онынъ Огълу Иса Месихте булунамыз. Бу – акъикъий Алла ве эбедий омюрдир.