11 Шаатлыкъ исе будыр: Алла бизге эбедий омюр берди, ве бу омюр – Онынъ Огълундадыр.
Гуна япып, тек олюм къазанмакъ мумкюн. Алла берген бахшыш исе – Раббимиз Иса Месихнен берабер эбедий омюрдир.
Онынъ бизге берген сёзю будыр – эбедий омюрдир.
Алланынъ Огълуна иман эткен адам эбедий омюрге саиптир. Огъулнынъ сёзюни тутмагъан адам исе омюрни корьмейджек, лякин Алланынъ гъазабы астында къала.
Даа шуны билемиз: Алланынъ Огълу кельди ве, биз Акъикъий Олгъанны таныйыкъ деп, бизге акъыл берди. Биз акъикъий Аллада, Онынъ Огълу Иса Месихте булунамыз. Бу – акъикъий Алла ве эбедий омюрдир.
Алланынъ бизге олгъан севгиси бунда ачыкъ косьтерильди: Алла бирден-бир Огълуны дюньягъа ёллады, бизге Онынъ ярдымынен яшамагъа ёл ачты.
Онда омюр бар эди, ве бу омюр инсанларгъа ярыкъ эди.
Ким Алланынъ Огълуна инанса, онынъ юрегинде Алланынъ шаатлыгъы бар. Аллагъа инанмагъан исе Алланы яланджы этип косьтере, чюнки Онынъ Озь Огълу акъкъында берген шаатлыгъына инанмай.
Буны корьген адам, сиз де иман этинъиз деп, шаатлыкъ этти. Онынъ шаатлыгъы догърудыр, о, акъикъатны айткъаныны биле.
Мен оларгъа эбедий аят берем, ве олар ич бир вакъыт гъайып олмайджакълар. Ич кимсе оларны къолумдан тартып аламаз.
– Рабби, – деди Симон Пётр. – Биз кимге барайыкъ? Сенде эбедий аятнынъ сёзлери бар.
Алланынъ Озю аят чокърагъы олгъаны киби, аят чокърагъы олмагъа Огълуна да ёл берди.
озюнъизни Алланынъ севгисинде сакъланъыз, Раббимиз Иса Месихнинъ мераметини, О, береджек эбедий омюрни бекленъиз.
Шунынънен, учю шаатлыкъ япа:
эбедий омюрни алмагъа умют бере. Ялан айтмагъан Алла дюньянынъ яраткъанындан эвель бу омюрни бермеге ваде этти,
Амма Иса Месих эписинден эвель манъа буюк сабыр косьтерсин деп, манъа мерамет этильди. Шу Онъа иман этеджеклерге, эбедий омюр тападжакъларгъа орьнек олсун.
Иса онъа деди: – Мен – ёл, акъикъат ве аят олам. Бабагъа келеджек эр ким тек Меним вастамнен келе.
Деметрий акъкъында эр кес, акъикъатнынъ озю биле яхшы лаф эте. Биз де бунъа къошамыз, бизим шаатлыгъымыз догъру олгъаныны озюнъиз билесинъиз.
Онынъ эмири исе эбедий аят олгъаныны билем. Мен не айтсам, Манъа Баба буюргъаныны айтам, – деди.
Бабамнынъ ирадеси даа шунда ки, Онынъ Огълуны корьген ве Онъа иман эткен эр бир адам эбедий омюрни алсын. Мен оларны сонъки куньде тирильтеджем, – деди.
Мелек манъа буллюр киби тыныкъ яшайыш озенини косьтерди. О, Алланынъ ве Къозунынъ тахтындан чыкъа
Юхан Алланынъ Сёзюни ве Иса Месих акъкъында хаберни, яни корьген шейлернинъ эписини бильдирди.
Сизге керчектен догърусыны айтам: Манъа иман эткен эр ким эбедий аяткъа саиптир.
Баба насыл этип олюлерни тирильтсе ве оларгъа аят берсе, Огъул да кимни истесе, оны тирильте.
Оракъчы иш акъкъыны ала ве эбедий омюр берекетини джыя. Бойледже, сачкъан адам оракъчынен берабер къуваналар.
Шунынъ ичюн, олар эбедий джезагъа, инсафлы адамлар исе эбедий аяткъа бараджакълар.
гуна олюмнен падишалыкъ эткени киби, Алланынъ эйилиги де, Раббимиз Иса Месих аркъалы эбедий омюр берсин деп, инсафлыкъ ярдымынен падишалыкъ этип башлады.
Мына Ягъянынъ шаатлыгъы. Еудийлер Ерусалимден руханийлер ве левийлилерни ёллап, Ягъядан: – Сен кимсинъ? – деп сорадылар.
Ёлда Самарие топрагъындан кечмек керек эди.
Мына бу севгидир: биз Алланы севдик дегиль, лякин бизни О севди ве Озь Огълуны гуналарымыз ичюн одев оларакъ ёллады.